VIA DE LINKS KOM JE OP MIJN ANDERE SITES
Site:
DE HANEN
 |
| Houtsnijwerk en tekeningen van Folkert de Haan |
 |
| Tekeningen van Jan Thijs de Haan |
 |
| Beeldhouwwerk van Thijs Teunis de Haan |
 |
| Tekeningen van Marthijs de Haan |
 |
| Tekeningen van Lianne de Haan Site: ROOIE RIEKEL Site: |
Site:
MARLIJA
Site:
FOLKERTDEHAAN
Site:
MASTERBOKKE
5 april 2013
 |
| FAMILIE DE HAAN |
De plaats was de consistorie aan de A- kerk.
Daar wachten we tot we binnengelaten werden.
Vervolgens kregen we les van Evert Westra.
Hij leek mij redelijk jong.
Hij studeerde met ons de Luthercantate die we moesten zingen in de Harmonie met een groot podium, waarop wij, wat verlegen jongetjes, die onze Kingpepermunten bij ons hadden en driftig ervan snoepten.
We moesten met het jongenskoor af en toe bepaalde liederen zingen en meezingen en af en toe moesten we zwijgen, als de zanger, die een hoofdrol had, alleen ging zingen.
Verder moesten we de hele avond zo stil mogen zijn.
Op een gegeven stopte ik met de Huizinga"zanklassen.
Was ik te oud geworden of had ik de baard in de keel en was broer Thijs nog nog net jong genoeg en wilde hij niet stoppen, of ging ik naar de middelbare school.
Ik weet de reden niet.
In ieder geval had onze moeder het zingen aangemoedigd.
Als ik het achteraf bekijk, dan zong ieder lid van de familie wel in een koor.
Ik zelf bezocht de Huizinga's zangklassen en van de dames kende ik de Singing Messengers.
Toen ik stopte met Huizinga's zangklassen had ik ook geen les meer van Evert Westra.
Heel grappig was, dat ik later naar de Kweekschool ging en ook les kreeg, dus muziek, kreeg van Evert Westra.
Hij was zelfs onze klasseleraar.
Ik herinner me, dat we als klas uitgenodigd waren bij hem thuis.
Natuurlijk gingen we op zijn teken zingen .
Een canon.
Welke weet ik niet, maar veel canons hebben we bij hem gezongen.
Zelfs op deze klasseavond.
Toch vonden we dit een mooie avond.
Bij Westra werd natuurlijk veel gezongen onder de les, vanzelfsprekend
Hij gaf ook de blokfluitles.
Van bepaalde leerlingen ging het verhaal, dat ze onder deze les de gaten van de blokfluit met de toppen van de vingers dichthielden, maar niet bliezen.
Hoe ze het hebben gered, maar na de blokfluitlessen konden ze nog geen fluit spelen.
Ze waren a- muzikaal.
Daar begreep ik niets van.
Samen met nog een HBS-leerling gingen we proberen de achterstand van de klas, die al een jaar achter de knoop hadden, in te halen.
Ze kwam zelfs bij ons thuis om de fluit te bespelen.
Ze was niet echt fanatiek, tenminste dat vond ik.
Ze was klein, maar wel knap.
Dat vergoedde veel.
Wij hadden een examenklas, die voor de helft muziekexamen moest doen.
Zo herinner, dat ik handenarbeid moest doen en geen gymnastiek.
Wat tegenover muziek stond, herinner ik me niet.
Het examen bleek op deze manier goedkoper en het duurde op deze manier wat korter.
Het muziekexamen ging hoofdzakelijk over het beoordelen of je zuiver kon zingen en het blokfluiten en het treffen van een psalm, dat hing er een beetje bij.
Ik zong graag, dus ik slaagde voor het muziekexamen zonder moeite.
Het examen deed ik in handenarbeid en niet in gymnastiek.
Dat examen duurde wel 2 of 3 dagen.
We moesten kartonsnijden en boetseren en tenslotte een lesopdracht maken.
Deze opdrachten, had je van te voren bedacht en schree je op de lijst.
Je had zo'n 5 opdrachten bedacht en je moest er één maken.
Ik herinner, dat we ook een gesprek moesten hebben met de examinator over materiaalkennis en het vak in het geheel.
We zaten bij de examinator en we spiekten op de briefjes, welke leeropdracht aangekruisd was.
Als het gesprek was beëindigd, dan tipten we de leerlingen om wie het ging.
Na de gesprekken wist iedereen welke leeropdracht gemaakt moest worden de volgende dag.
Mijn zusters gingen ook naar een koor, die bestond uit jongere dames met de naam "SINGING MESSENGERS".
Ze zongen veel en vaak thuis en dat was bepaald de moeite.
Wie genoot het meest:
Moeder!!
Ze had op zaterdag de radio aan en om 10.00 uur of 11.00 uur.
Dan was altijd het nieuws en daarna kwam altijd AVE VERUM van MOZART.
Iedereen moest dat beluisteren onder het genot van een kopje soep.
Dat was nog leuker dan, het wassen in de achterkamer.
Er kwam altijd een teil met heet water in de kamer en moeder ging de jongste kinderen van boven naar beneden wassen.
Vader deed dat ook , waarschijnlijk om de beurt.
Je sprong in het rond in je nakie en dat moest mogen zo vroeg in de avond.
Maar de soep en de AVE VERUM waren het hoogtepunt.
Wat ook veel indruk maakte, was het feit, dat Thijs en ik het eerst naar bed gingen.
We deden natuurlijk ons gebed.
Dat waren we gewend.
Maar daar bleef het niet bij.
Meestal sliepen we niet direct en we besloten te zingen.
Het mooist vonden we het liedje van "THE ALLISONS".
We zongen het in twee stemmen en spoedig merkten we, dat de familieleden onder aan de trap gingen luisteren.
Dat maakte ons trots en we deden nog meer ons best.
Wat ook heel belangrijk was het feit, dat Thijs op de Huizinga's zangklassen uitgekozen werd met nog één jongen voor de hoofdrol.
De twee heren gingen voorzingen en daarna werd de keuze gemaakt.
Thijs kwam thuis met de mededeling, dat hij het niet was geworden.
Ondanks dat, waren we toch apetrots.
Hij was toch heel ver gekomen.
Uitvoering Huizenga's Zangklassen.
De uitvoering die Huizinga's Zangklassen gisteravond gaven, trok een uitstekend bezette, doch niet geheel
uitverkochte Harmoniezaal.
Het was het eerste concert onder leiding van Evert Westra, die al jarenlang als zangleraar aan de Stichting
verbonden was en nadat Arme Risselada wegens drukke werkzaamheden ontslag had genomen, tot directeur werd benoemd.
Westra bevond zich derhalve in een vertrouwde omgevingen de grotere verantwoordelijkheid die hij nu te dragen heeft gekregen,scheen hem ook geenszins te bezwaren.
Het programma bood, zoals gebruikelijk, voor „elck wat wils".
Van de muzikaal volkomen onbelangrijke liedjes voor de kleuters— die het door de wijze waarop het jonge volkje zevertolken altijd „doen"— tot de goede en onvergankelijke liederen, die gezongen zullen worden zo lang de zangkunst in ere blijft.
Directeur Westra kon men gisteren in dubbele kwaliteit beoordelen; namelijk als zangleider en als bewerker van liederen en psalms.
In beide hoedanigheden oogstte hij niet ten onrechte veel succes.
De zang klonk zeer goed en was bewonderenswaardig zuiver.
Aan de inzetten, die niet altijd feilloos waren, zal hij de vol- gende keer wel meer aandacht besteden. Hoewel, bij zulk een massaal kinderkoor zijn ongelukjes haast niet te vermijden.
De liederenbewerkingen kenmerkten zich door muzikaliteit. Persoonlijk zou ik echter een grotere afwisseling meer gewaardeerd hebben.
Nu is er nog teveel volgens een vaste Schablone gewerkt.
De cyclus Volksliedjes en -dansjes, die door Westra werd samengesteld en bewerkt, zullen we nog wel eens weer op het programma geplaatst zien, want zowel op het podium als in de zaal toonde men zich er even enthousiast over.
En dat was volkomen begrijpelijk.
Voor de keuze van liederen die de afdeling Helpman (IIen III) onder leiding van mej. Bertha Prins zong, alle
hulde.
De composities van Hendrika van Tussenbroek, Catr. van Rennes en ook vele van Hendrik C. van Oord, zijn juweeltjes.
Een hele kluif hadden de uitvoerenden aan Frieso Moolenaars „Psalm 8", een werk voor drie- en vierstemmig koor, mezzo-sopraan, piano en orgel.
Huizenga's Zangklassen hebben dit in 1940 gecomponeerde koorwerk jaren geleden al eens gebracht en hoewel waarschijnlijk weinig leerlingen van toen, ook nu meewerkten, bleek het fundament goed gelegd te zijn.
De mezzo-sopraansoli nam Bertha Prins voor haar rekening en vooral in de lage en middenregisters heeft men van haar zang genoten.
De componist kwam op het podium om de hulde van het publiek in ontvangst te nemen.
Een hulde, waarin hij directeur, soliste, begeleiders (ds H. G. Groenewoud, diezich deedkennen als een zeer goede organist en Jac. Hoeksema, piano) en natuurlijk ook de zangers en zangertjes, terecht liet
delen.
Van de andere nummers van het programma noem ik nog de geestige~bedel"canon waarmee de pauze in ging en dan vooral het driestemmige "Dona nobis pacem" en het vijfstemmige „Sanctus" van Clemens non Papa.
Dit laatstgenoemde werk vormde, ook wat de vertolking betreft, wel het hoogtepunt van de avond.
Het was een sympathiek idee, om de stichter en eerste dirigent, de heer L.Huizenga, het door hem bewerkte "'k Heb geloofd en daarom zing ik" zelf te laten leiden.
Hij bleek het nog niet verleerd te hebben!
Rest nog te vermelden, dat Westra, mej. Prins en accompagnateur Hoeksema onder daverende toejuichingen bloemen en geschenken werden aangeboden.
Uit:
NIEUWSBLAD VAN HET NOORDEN
.jpg) |
| NOORDHORN |
Hoi Jan Thijs,
Jij vroeg over het zingen vroeger thuis, dat deden wij met elkaar iedere Zondagavond na het eten.
Wij zaten dan met ons allen in de voorkamer en zongen dan Psalmen en Gezangen.
Meestal met eerste en tweede stem, dat klonk heel mooi.
Ook iedere avond bij het afwassen werd er gezongen.
Wij zaten ook op de Huizinga's Zangklassen,daar gingen wij iedere week heen om te oefenen en ook traden wij soms op en volgens mij werden er ook opnames gemaakt en dat duurde
heel lang.
Later gingen Zus in ik naar de Zingende Zwervers ( misschien "Singing Messengers?), dat was bij meneer Everts thuis.
Jacob Everts was muziek leraar en beiaardier van de Martini toren.
Wij gingen daar iedere Zaterdag avond heen om weer nieuwe liedjes in te studeren.
Het was een leuke groep met heel verschillende jonge mensen , wij hadden het gezellig
met elkaar.
Ook Jan Everts, hij was ongeveer 15 jaar, speelde piano en begeleide ons muzikaal.
Ik was ook 15 jaar en Jan had een oogje op mij en als wij dan aan het zingen waren
dan zat hij stiekem naar mij te kijken, maar soms lette hij niet goed op en ging er iets
verkeerd.
Toen zijn vader door had waar Jan mee bezig was,ging hij tijdens het dirigeren voor
zijn zoon staan, zodat die niet naar mij kon kijken.
Maar Jan gaf zich niet gewonnen en rekte zich helemaal uit om mij toch te kunnen zien.
Dat was grappig en spannend.
Ook traden wij op in de Harmonie, daar brachten wij dan een avondvullend programma,
met zingen en kleine toneel stukjes.
Ook heb ik nog met Tity ( zij was ook bij de club gekomen) een toneelstukje van Snip en Snap gedaan,
Of het leuk was, weet ik niet meer, maar wij hebben veel gelachen.
De grote zaal zat helemaal vol met jonge mensen.
Bij meneer Everts leerden wij dan b.v de Holy City (Jeruzalem) en het Slavenkoor zingen.
Dat moesten wij thuis altijd zingen, als er iets bijzonders was,
Vader en moeder waren dan ontroerd.
Dus dank zij meneer Everts leerden wij verschillende muziekstijlen kennen.
Nu Jan,dat was weer wat informatie.
Goede Paasdagen en groeten van Janny en Herman.
Meestal met eerste en tweede stem, dat klonk heel mooi.
Ook iedere avond bij het afwassen werd er gezongen.
Wij zaten ook op de Huizinga's Zangklassen,daar gingen wij iedere week heen om te oefenen en ook traden wij soms op en volgens mij werden er ook opnames gemaakt en dat duurde
heel lang.
Later gingen Zus in ik naar de Zingende Zwervers ( misschien "Singing Messengers?), dat was bij meneer Everts thuis.
Jacob Everts was muziek leraar en beiaardier van de Martini toren.
Wij gingen daar iedere Zaterdag avond heen om weer nieuwe liedjes in te studeren.
Het was een leuke groep met heel verschillende jonge mensen , wij hadden het gezellig
met elkaar.
Ook Jan Everts, hij was ongeveer 15 jaar, speelde piano en begeleide ons muzikaal.
Ik was ook 15 jaar en Jan had een oogje op mij en als wij dan aan het zingen waren
dan zat hij stiekem naar mij te kijken, maar soms lette hij niet goed op en ging er iets
verkeerd.
Toen zijn vader door had waar Jan mee bezig was,ging hij tijdens het dirigeren voor
zijn zoon staan, zodat die niet naar mij kon kijken.
Maar Jan gaf zich niet gewonnen en rekte zich helemaal uit om mij toch te kunnen zien.
Dat was grappig en spannend.
Ook traden wij op in de Harmonie, daar brachten wij dan een avondvullend programma,
met zingen en kleine toneel stukjes.
Ook heb ik nog met Tity ( zij was ook bij de club gekomen) een toneelstukje van Snip en Snap gedaan,
Of het leuk was, weet ik niet meer, maar wij hebben veel gelachen.
De grote zaal zat helemaal vol met jonge mensen.
Bij meneer Everts leerden wij dan b.v de Holy City (Jeruzalem) en het Slavenkoor zingen.
Dat moesten wij thuis altijd zingen, als er iets bijzonders was,
Vader en moeder waren dan ontroerd.
Dus dank zij meneer Everts leerden wij verschillende muziekstijlen kennen.
Nu Jan,dat was weer wat informatie.
Goede Paasdagen en groeten van Janny en Herman.
Nieuwsblad van het Noorden
GRONINGEN, 28 Augustus 1929
De viering van het Ontzet van Groningen.
Wanneer er één dag in het jaar is, waarop heel Groningen feest viert, dan is dit zeker 28 Augustus.
Welke richting men ook toegedaan mag zijn, vandaag wordt door iedereen, op zijn manier feest gevierd.
Reeds vanmorgen om acht uur waren velen in het Plantsoen samen gekomen, om het concert van de Groninger Orkestvereeniging bij te wonen.
Deze "inzet" bleek zeer in den smaakt te vallen en het publiek luisterde met aandacht.
De eigenlijke van dezen dag blijft echter voor het meerdendeel der Groningers, de rondgang van het bestuur van Volksvermaken.
Klokslag negen uur verlieten de heeren het café "De Unie", om plaats te nemen in de gereedstaande rijtuigen.
Na het spelen van het volkslied zette de stoet zich in beweging.
Vooraf liepen de muziekcorpsen "De Post- Harmonie"en "Crescendo", die gedurende deze feestelijken ommegang op lofwaardige wijze tal van marschen speelden.
Niet alleen op de Groote Markt, maar in alle straten, waar de stoet doortrok, was de belangstelling zeer groot.
Toen om tien uur het Bestuur weer naar zijn punt van uitgang was teruggekeerd, had zxich op de Groote Markt een duizendkoppige menigte verzameld om getuige te zijn van het evenement van den morgen:
De keuring van tuigpaarden aan de hand en ingespannen.
Zooals men weet, was het aantal inschrijvingen dit jaar zeer groot.
Op de markt verschenen al die paarden natuurlijk niet.
daar waren er een 6- tal.
Het is altijd een mooi gezicht dit tafreel te aanschouwen, dat eerelman voor goed heeft vastgelegd op zijn bekende schilderij, dat de trouwzaal van ons stadhuis siert.
Aan muziek is er vandaag geen gebrek.
Van 10- 10.30 uur bespeelde onze beiaardier Jacob Everts het carillon.
De zonnige lucht was vol van de blijde klanken, die over de stad klonken.
En om 11 uur begon al weer het concert van het corps "Juliana" op de Groote Markt, dat veel luisteraars trok.
Nauwelijks was de laatste der 12 slagen, die het middaguur aankondigden, uitgegalmd, of de zomerkermis op de Vischmarkt en de Ossenmarkt werd geopend.
Reeds direct stroomden de mnschen van alle kanten naar het kermisterrein, waar men dit mooie weer ongetwijfeld vandaag goede zaken zal kunnen doen.
Wie lust heeft om te "draaien", kan zijn hart ophalen.
We telden zooiets van 7 of 8 draainolens en caroussels.
Verder zijn er schommels, danstenten, werptenten een groot aantal kramen, waar men den Ingewendigen mensch kan 'versterken"met zoete, zure en hartige lekkernijen.
Velen verlieten om 1 uur het kermisterrein om getuige te zijn van den optocht naar het Stadspark, waar de Postharmonie weer vooraf ging.
Wanneer de krant ter perse gaat, is de her Everts al weer naar zijn hooge zitplaats geklommen, om daar van 1.30- 2 uur 't carillon voor de tweede maal dezen dag te bespelen.
Er staat ons vandaag nog heel wat te wachten.
Volksvermaken zorgde voor een uitstekend programma en nu het weer zoozeer meewerkt, kan men niet anders verwachten, dan dat de viering van het Ontzet van Groningen ditmaal in alle opzichten naar wensch zal slagen.
EVERT WESTRA
Groningen 1921- 12 maart 2011
Hij was een Nederlands kerkmusicus.
Hij studeerde aan het Utrechts Conservatorium (onder andere bij George Stam)
Van 1949 tot 1992 was hij cantor- organisten van de Nieuwe Kerk in Groningen.
De cantorij verleende gewoonlijk medewerking aan de erediensten in de Nieuwe Kerkook internationaal concerteerde de cantorij:
Bremen, Oost- en West- Berlijn, Jerning, Uppsala, Edininburg, Avignon en Parijs.
In Nederland werd Westra bekend door zijn activiteiten op het terrein van de protestantse kerkmuziek.
Daarvoor ontving hij in 1963 de CULTURELE PRIJS VAN DE PROVINCIE GRONINGEN.
Voor de NCRV verzorgde hij vanaf 1958 vanuit de Nieuwe Kerk een aantal radioprogramma's .
In 1865 voerde hij als eerste in Nederland de reconstructie van de Markuspassion van Bach voor de radio uit.
Zijn composities omvatten liedbewerkingen en motetten.
Ook componeerde hij een Marcuspassion, een Johannespassie en De verloren zoon.
Hij was gedurende zestien jaar secretaris van de Commissie voor de Kerkmuziek van de Nederlandse Hervormde Kerk.
De commissie initieerde in het land cursussen voor cantores en organisten (Testimonia 1, 11 en 111)
Van 1958 tot 1983 was hij als docent muzikale vorming verbonden aan de "Nijenborg", de christelijke opleiding voor leraren basisonderwijs te Groningen.
Via zijn studenten oefende hij een sterke invloed uit op het zangonderwijs in de christelijke basisscholen.
1 april 2013
WIJ LATEN ONS NIET OPJAGEN.
Wij zijn aan het werk en niet op de vlucht
 |
| WIE IS DE 1 APRILGRAP!! |
Bedankt voor alle bouw-informatie.
De achternaam van moeder- mem is Dragstra.
Fijne Paasdagen,
Janny en Herman.
 |
| Dus geen familie!! |
 |
| In dat geval "mijn" eieren!! |
Is het nu:
JACOB EVERTS' ?
of
Jacob Everts?
Is het:
Singing Messengers?
of
Zingende Zwervers?
Mijn trouwring is een tikje te smal.
...... maar de trouwring van mijn vader past perfect,
.......dus had ik zeepsop nodig!
 |
| Wie zijn deze kinderen? |
.jpg)
3 april 2013
.jpg) |
| DE RAZENDE REPORTER |
 |
| Als de zon schijnt, word ik vergezeld van een razend reporter. Helaas is deze heer niet meer zo'n sporter! Meer spiedend om zich heen, speurend met het toestel in de aanslag. Dat gaat al dag na dag. Als het nog waait of vriest en hij heeft dan een bloedend neusje als hij thuiskomt, en moeder dan op hem bromt. Wat doet de GMB in deze tijd: ERVAAR DE ZEKERHEID! |
De schaduw... als de zon schijnt, gaat hij altijd mee!
 |
| Het glas in lood raampje |
Meinderd de Vries, directeur van de chr ULO in Noordhorn
6 april 2013
Hallo Jan
Volgens mij zaten Heleen, Greet, Janny en Tity ook op het koor van Huizinga.
We oefenden altijd eerst apart en een maand voor de uitvoering kwamen we bij elkaar om samen te oefenen.
We hebben met zijn allen toen nog meegedaan met de Michiel Adriaanszoon de Ruiter Cantate.
Een echt Zeeuwse jongen die hoort op de zee.
Donkere wolken pakken saam aan de horizon,wraak eist koning lodewijk etc
Voor deze Cantate was ik geselecteerd, samen met Harrie van de Spar en nog een andere jongen uit een chic milieu.
Helaas was ik niet tekstvast en ik had het ook niet gedurfd.
Nu zit ik op 2 koren.
Op het gemengd koor,waar Janny ook op zit hebben we recent nog een mis van Mozart gezongen,maar niet het Ave Verum.
Verder wil ik even weten wat de trouwdatum is van Dan en Greet.
groeten van
Thijs
De trouwdatum van Dan en Greet heb ik zelf ook niet, maar misschien kan Greet deze datum doormailen.
 |
In de tuin ben ik aan het schoffelen.
Onlangs het weer wil ik toch bezig in de tuin.
Er wordt niets door de GMB en er wordt ook niets gesloopt.
Ik zit even uit te blazen en om lekker in de zon zitten.
 |
Dat is niet zo gebruikelijk en het trekt de aandacht.
Hoe komt de auto op deze plek!....Raadselachtig!
Hij doet zijn best om er vandoor te gaan.
Je ziet de wens om snel te gaan, maar de benen willen niet, zoals hij wil!
Kennelijk heeft chauffeur van de wagen een beroep heeft gedaan op uitdeuker Briljant op het industrieterrein!
De politie en de toeschouwers nemen hun weegs
Ik heb wel geschoffeld, maar het lijkt me ook wel aangenaam even te speuren op mijn route.
 |
De ganzen bezetten hun oude plekje weer!....
Misschien hebben ze even koffie gedronken bij de eigenaar van de Mokkenburg.
Eenmaal thuis gekomen ga ik weer zitten op mijn stoel voor het huis.
Dan komt de buurman met de muts die kennelijk wil solliciteren als slenteraar!
Maar .... hij heeft geen fototoestel op zak.
Hij komt even buurten en vertelt zijn verhaal.
Hij had geen haast, maar hij was in training, want hij wil (hard) lopen van Haren naar Groningen.
Daarvoor wil hij zijn conditie verbeteren.
Hij is dus in training.
Om rustig te beginnen en langzaam op te bouwen begon hij met "snel" wandelen.
Op den duur wil hij dribbelen en tenslotte wordt het hardlopen, maar dat kan nog een paar weken duren
Ik vertelde, dat ik vroeger startte in De Wijert en liep over Paterwolde, dan over de Meerweg en over Haren weer terug naar de Wijert.
Dat was ook een flinke afstand.
Het had te maken met het plezier van hardlopen
Zo heeft ieder zijn eigen doel!
Ik houd hem in de gaten! |
9 april 2013
 |
| De razende reporters: Kruizinga en De Haan |
Vorige week liep ik weer mijn route en ik passeerde de spoorweg en liep naast het kanaal.
Ik had een foto van Jan Blaauw van het baggeren .
Nota bene in 1932.
Het jaar waarin Folkert was geboren.
Tenminste zo onthield ik dat.
 |
| BAGGEREN IN 1932 AAN HET VAN STARKENBORHKANAAL |
Ik zie aan de kant van de weg 2 borden:
Een met 30 en direct daar achter 60.
Natuurlijk zeggen die borden hoe snel je mag rijden.
Maar dit betekent, dat je zelf maar kiest!............ of hebben ze vergeten het 30- bord weg te halen!
Hij stopte.
Hij stelt het kind voor aan mij.
"Dit is de zoon van Henk Kuper".
Hen Kuper is een oud- leerling van mij.
Dus natuurlijk vind ik hem een mooi kind.
En dat is het inderdaad ook zeker.
Deze man is zeker de opa en ik ken hem van de ouderbezoeken op school.
Onlangs heb ik een interview over hem gelezen gemaakt door Jan Blaauw.
Interessante interviews...........want Jan Blaauw maakte over mij een interview, dat ik heb bewaard.
De link:
noordhorntoenennu JAN BLAAUW
De vader van Henk Kuper heet Kasper Jan (62 jaar)
Hij was begonnen met het gidsen van wadlopers en ik vertelde hem, dat we van de mavo-school vaak hebben wadgelopen.
Met één klas liepen we alle wadlooptochten.
Toen het op het wad steeds drukker werd, leek het ons een beetje link en we stopten
ermee.
Kasper vertelde, dat er nu strenge eisen aan de gidsen worden gesteld.
In het verhaal van Jan Blaauw las ik, dat Kasper was begonnen met het gidsen door de aanmoediging van "Willem Wad".
Ik vertelde Kasper, dat over Willem Wad het verhaal ging, dat hij eens de haven van Schiermonnikoog binnen zwom, terwijl hij probeerde zijn baard droog te houden.
Bij het horen van dit verhaal moest men altijd lachen, omdat men in de gedachten hem zag zwemmen!
Volgens Kasper kun je goed merken dat "Willem Wad" ouder is geworden!
"Het leiden van een groep op het wad is", volgens Kasper, " erg interessant!
Kasper is bovendien trots op zijn kleinzoon, maar op de weg terug is het knap koud met wind tegen
Het lijkt hem verstandig door te fietsen, want het kleine knaapje kan zich ook niet bijzonder bewegen!
Dus ging ieder zijns weegs!
 |
| De wadloopgids Kasper Jan Kuper |
.jpg) |
| Wij geven aan Zweden Jan Mark en wat krijgen we terug?; De Andersons |
 |
| NOORDHORN |
Eigenlijk neem ik het bord 30 mee naar "vlak voor ons huis".
En daar plant ik het.
Er wordt zo gejaagd daar!!
Wat is er loos?
Wordt daar gewandeld in de weilanden, of hebben ze het over de weg, die daar komt!
 |
| In het weiland van Datema staan dezelfde borden. Hak had hier het druk! Dit is het resultaat. |
Worden ze al groen!!
Het schoolverzet van meester De Vries.
Een beeld van de omstandigheden en achtergronden van de (mislukte) moordaanslag op meester Meinderd de Vries en zijn latere vrijheidsberoving.
De Vries was Hoofd van de christelijke ULO te Noodhorn.
De hier beschreven gebeurtenissen waren niet alleen maar een zaak van zijn persoon, maar minstens zoveel een zaak van de vrijheid van onderwijs.
Zuidhorn kreeg namelijk in 1942 te maken met een NSB-er als Inspecteur van het Lager onderwijs, een man die zich eerder als onderwijzer aan een christelijke school in Arnhem op een uiterst kwalijke had laten gelden.
Nasleep van de aanslag op Klavers
Reeds vóór de aanslag op Derk Klavers (22 september 1943) waren in Nederland NSB- ers doodgeschoten.
Tot nu toe waren, althans Mussert in zijn verklaring van 14 september 1943 in alle Nederkandse dagbladen, stelselmatige vergeldingen achterweg gelaten.
En inderdaad was er bij de Duitsers ook geen beleid hoe te handelen bij de dood van pro-Duitse Nederlanders.
Vooral Hanns Albin Rauter, het Duitse hoofd van de Nederlandse politie, reageerde fel als eigen mensen of NSB- politiemensen waren neergeschoten.
Dat was in 1943 al enkele keren gebeurd.
In de zomer formuleerde hij het nieuwe beleid dat, wanneer een Nederlandse Nazi was doodgeschoten, dit onmiddellijk zou moeten worden gegolden.
Nederland stond niet veel goeds te wachten.
Het beleid van Rauter
Rauter pleitte er krachtig voor om na iedere aanslag een aantal als anti- Duits of anti- fascistich bekend staande Nederlanders dood te schieten.
Dat zou dan moeten gebeuren door Nederlandse fascisten.
Mussert was hier tegens, hij wilde in het algemeen niet verder gaan dan gijzeling.
Begin september 1943 drukte Rauter zijn wil door en werden de gewenste besluiten en de organisatie gevormd.
Johannes Hendrik (Henk) Feldmeijer, de Nederlandse leider van de Germaanse SS, kreeg toen de opdracht pm voor elke Nederlandse regio meerdere menseb aan te wijzen, die netb assistentie en onder bescherming van Duitsers, ingezet konden worden om represaillmoorden te iot te voeren.
Voor het noorden wees hij naast drie anderen aan J. T. S van Efferen uit Winschoten, leider van de Germaanse SS in Groningen, Friesland en Drenthe.
De provinciale SC- afdelingen werden nader geïnstrueerd.
En tegelijkertijd deed Mussert op 14 september 1942 een dramatische oproep in alle kranten om het vermoorden van NSB- leden en Duitsers achterwege te late,
Na de aanslag op Klavers bleef een directe reacyie in het kader van Silbertanne nog uit.
Drie dagen later, toen op 25 septemeber 1943 een boer in Overveen (Dr.) werd overvallen en gedood, was het wel raak.
De eerste moorden werden in de nacht van 28 en 29 september gbepleegd in Ruinerwold, Meppel en Staphorst.
Maar waarom omtving men op het Scholtenhuis naar aanleiding van de dood van Klavers geen bevel met de code 'Silbertanne'?
Was men in Den Haag of in Groningen mog niet klaar met de organisatie?
En omtkwam Zuidhorn zo op het nippertje aan een trieste primeur?
De aanleiding voor de Silbertanneactie in het Westerkwartier
Het bleek slechts uitstel van executie.
De aanleiding werd gevormd door een gebeurtenis op de vroeg vrijdagochtend van 29 oktober 1943.
Teoen werd Herman Nobach tijdens het melken bij Doezum door mense van het verzet- afkomstig uit de omgeving van Drachten- doodgeschieten.
Eigenlijk had men zijn vader, de uiterst beruchte mensenjager Pier Nobach, bijgenaamd 'de Schrik van het Westerkwartier', op het oog.
Zoon Herman, lid van het Nederlandse Vrijwilliger;egioen, was echter met verlof en molk de koeien voor zijn vader.
Toen de verzetsstrijders ontdekten, dat ze niet Pier Nobach, maar zijn zoon voor zich hadden, waren ze inmiddels in een dwangsituatie terecht gekomen en konden ze niets anders dan Herman Nobach neerschieten.
Dit was de directe aanleiding voor de Silbertanneactie in het Westerkweartier.
Bellmer, tweede man op het Scholtenhuis, verklaarde echter dat deze actie mede het gevolg was van de eerdere dood van Klavers.
Nog diezelfde avond kwam het bevel met het codewoord 'Silbertanne' binnen op het Scholtenhuis.
De voorbereidingen volden snel.
Drie mensen wserden uitgezocht om te worden:
1. Taeke Schuilenga, beschuitbakker in Surhuisterveen en een verklaarde vijand van Pier Nobach.
2. Gerrit Pieter Beukema, gemeentesecretaris van Grootegast
3. Meinderd de Vries, hoofd van de christelijke ULO- school on Noordhorn, Langestraat 3
De aanleiding tot de aanslag op De Vries
De reden dat meester Meinderd de Vries als slachtoffer werd uitgekozen, ligt in een mengeling van persoonlijke, onderwijskundige en ideologische kwesties.
Enerzijds was er een donflict van de school met van politieman Rutgers over een schoolgaande zoon van hem, anderzijds hadden zich in de relatie met de pro-Duitse Inspecteur van het Lager Onderwijs (waar de ULO) onder viel) ontwikkelingen voorgedaan die een voorteken waren van een ernstig conflict.
Eerst iets over de moeilijkheden met Rutgers.
Toen de Ruutgers in het voorjaar van 1943 naar Zuidhorn kwam wonen en werken. heeft hij niet alleen Egbert Huijing bedreigd met de SD, maar ook het hoofd van de ULO- school..
De oudste zoon van Rutgers was in hun eerder woonplaats Coevorden reeds leerling van een ULO- school.
Dit was een school waar de jaarlijkse bevordering plaa\tsvond per 1 september.
In Zuidhorn was de overgangsdatum 1 april of 1 mei.
Toen het gezin Rutgers eind april in Zuidhorn, gaf De Vries het advies de zoon niet direct te bevorderen naar de volgende klas.
Rutgers accepteerde dit niet, maar zocht zijn gelijk via de NSB- inspecteur van het Lager Onderwijs.
Deze man had echter over bevorderingen geen enkele bevoegdheid.
De Vries hield dan ook zijn been stijf.
Een bijkomende reden was de zakk dat het vhristelijk onderwijs er zeer op gebrand was de invloeden van de overgeid en met name van de nazi's buiten de deur te houden.
Het schoolbestuur van de ULO had een jaar eerder nog met grote instemming kennis genomen van een brief hierover van de landelijke organisatie van het Christelijk Onderwijs (Schoolunie) en die uitgebreid in de motulen geciteerd.
De Vries werd naar het Scholtemhuis geroepen.
Hij kreeg daar een 'onderhoud' met de hoogste gezagdrager Lehnhoff.
.jpg) |
| Meester De Vries |
Deze kwam dicht naar De Vries toe.
Hij maakte hem uit voor alles wat lelijk was, maar vooral hekelde hij diens anti- Duitse en anti- fascistische houding.
Hij beschuldigde De Vries ervan dat hij de jongen niet wilde laten overgaan, omdat het een zoon van een NSB- er was.
Hij bedreigde hem met opsluiting voor zijn anti- fscistische houding, als hij de jongen niet bevorderde naar de volgende klas.
Uiteraard gaf De Vries nu toe.
Dit was de zaak
Toch werden er- soms van binnenuit- pogingen ondernomen om de eerste stasppen te zaetten op de weg nasar pazificeringook niet waard.
Aan het eind van het 'gesprek', toen hij er totaal niet op verdacht was, kreeg hij nog een enorme stoot met een gummiknuppel in zijn maag.
In hetzelfde jaar 1943 escaleerde ook een andere zaakdie de ULO- school betrof.
In de L.O.- Inspectie werd de functie van onderwijsinspecteur uitgeoefend door een voormalige onderwijzer, die zich eerder in Arnem als NSB- er in de daar in 1941 ontbrande schoolstrijd een bijzonder slechte naam had verworven bij de voorstanders van het christelijke onderwijs
Daarover geven we een korte impressie.
De grond is aardig gewoeld!
Ik was van plan om het bordje 30 mee te nemen om het voor Langestraat 3 te zetten.
Hij zit aardig stevig vast en dat gesjouw met zo'n bord , terwijl ik al een fototoestel moet vervoeren!!
Ik ben benieuwd, wat hiervan de bedoeling is??
Wat zit er achter de opgeroepen bult!?
Ik weet het nog niet precies.
Het maakt heel wat meeuwen los!!
Deze 2 zijn aardig werkloos!
Ik zie NAP!
Volgens Heleen betekent dit Nederlands Amsterdams peil.
Zelfs boer Datema is zijn weiland aan het scheuren!
.jpg)
Goede morgen Jampie,
Wij hebben het momenteel nogal druk,dus ik heb alle mails nog niet gelezen.
Maar nog even over de Huizinga's Zangklassen,daar zaten wij bijna allemaal op.
Ik ken nog een stuk dat wij gezogen hebben:
Donkere wolken pakken saam aan de horizon.
Dreigend rolt het onweer,schiet de bliksem rond.
Wraak eist Koning Lodewijk,dat men hem weerstond.
Englands machten Keulens volk, wraak eist Frankrijks mond.(bond) .
Misschien heb jij er wat aan.
Liefs en groeten voor jullie,
Janny en Herman.
Arnhem als dreigend voorbeeld
Zoals te verwachten was, kreeg het Nederlandse onderwijs in de jaren 1940-1945 te maken net pogingen te beïnvloeden- indoctrineren- met het kwalijke gedachtegoed van de nazi's. Dit streven wordt wel aangeduid als nazificering.
De kans dat een dergelijke poging vlot zou slagen was erg klein.
Bij alle verscheidenheid qua richting was er binnen het onderwijs in veel opzichten een behoorlijke bewustheid dat men de Nederlandse identiteit, die sterk samenhing met religieuze en/of politieke opvattingen, niet mocht laten opgaan in een nieuwe ideologie van een bedenkelijke kwaliteit.
Toch werden er- soms van binnenuit- pogingen ondernomen om de eerste stappen te zetten op de weg naar nazificering.
NSB- gezinde onderwijsgevenden wilden daar graag aan meewerkten.
Daarvan getuigen de ontwikkelingen in Arnhem.
In de Gelderse hoofdstad kreeg het bestuur en het personeel aan de christelijke Van Löben Sels- school te maken met het optreden van een leerkracht die er na 10 mei 1940 op allerlei manieren voor uitkwam dat hij de beginselen van de NSB was toegedaan.
Deze omderwijzer, de heer M. Veenstra, zatte- met stteun van de bezetter- een ontwikkeling in beweging, waarin hij het hoofd der school aan de kant wilde schuiven om daarna zelf diens plaats in te nemen.
<et steun van hem wselgezinde personen op het departement van onderwijs in Den Haag- m,n. secretaris- generaal prof. J. van Dam- zou de school dan als een goed voorbeeld kunnen dienen van een instelling die volledig mee werkte aan de odealen van het nationaal- socialisme.
"Den Haag" werkte dan ook aan plannen om de lokale schoolbesturen uit te schake;en door deze hun bevoegdheden ye omtnemen door ze onder de staatsmacht te plaatsen.
In 1941 begonnen in Arnhem de moeilijkheden.
Voor een verslag van de direct betrokkene geven we nu het woord van hoofdmeester J. Caspers:
"In 1941- 1942 werd een felle strijd gevoerd voor de vrijheid van onze eigen christelijke "Van L:oben Selsschool"
De moeilijkheden begonnen allereerst met de heer Veenstra, eerste onderwijzer aan de school.
In april 1941 deelde hij op school mee districtsvertegenwoordiger te worden van het opvoedersgilde (een NSB- organisatie)
Hij ging langs de deuren in de stad en maakte reclame voor het NSB- blad "Volk en Vaderland."
Hij trad toe tot de NSM.
Het bestuur van de school vroeg aan Veenstra hoe hij dacht de Nationaal- socialistische ideeën in overeenstemming te kunnen brengen met de christelijke ideeën van de Van Löben Selsschool.
Veenstra bleef op de school werken, maar de spanning groeide met de dag.
Op 12 november 1941 schreef Veenstra op zijn schoolbord:
"Met Duitsland tegen het communisme. "
Ik heb met hem daarover gesproken en hem er nogmaals op gewezen, dat we hadden afgesproken geen politiek binnen de muren van het schoolgebouw te brengen.
Ook dit gesprek werd door Veenstra gemeld bij de Duitse bezetter/
Daardoor arresteerde de Sicherheitsdienst mij op 27 november.
Veenstra, die plaatsvervangend directeur was, wilde de leiding van de school overnemen.
Het schoolgestuur wilde dit niet en benoemde een andere platsvervanger voor mij.
Veenstra bedriegde het schoolbestuur.
Op zaterdag 31 januari 1942 werd Veenstra door het bestuur geschorst.
De maandag erna kwam hij toch op school en weigerde te vertrekken.
Het bestuur nam vervolgens bij gebrek aan andere middelen de ingrijpende beslissing de school te sluiten.
De andere leerkrachten waren het er mee eens.
Twee bestuursleden werden door de Duitsers aangesproken.
Er werd geëist meteen de scorsing van Veenstra terug te nem en de school opnieuw te openen.
Maar het bestuur bleef volhouden.
Enkele dagen later, op 3 februari, arresteerde de SD (Sicherheitsdienst) de 2 bestuursleden!
Het bestuur werd door de Duitsers afgezet en er kwam een plaatsvervangende persoon die het nieuwe bestuur moest vormen.
De ouders hielden uit protest de kinderen thuis.
De leerkrachten werden in april 1942 ontslagen.
Een landelijke steunactie zorgde ervoor, dat alle meesters en juffen hun salaris toch nog kregen.
ondertussen kregen de leerlingen thuis les.
De heer Veenstra werd overgeplaatst naar een andere school.
Op 1 augustus van dat jaar volgde de officiële opheffing van de school.
Op 1 september in 1925 werden de lessen onder het oude bestuur weer hervat.
Het was deze heer Veenstra die per 1 juni 1942 in de provincie Groningen in dienst kwam als Inspecteur van het lager onderwijs in de Inspectie Zuidhorn.
In de geschiedschrijving over zijn optreden in het Westerkwartier komt hij voor als een fervente voorstander van nazificering van het onderwijs en volgde hij de instructies van "Den Haag"metr grote nauwgezetheud op.
Zijn relatie met de verschillende scholen in zijn inspectiegebied was vaak zeer gespannen.
Meester De Vries in conflict
 |
| Voormalig ULO Noordhorn |
Over wat Veenstra in noordhorn wilde bereiken schreef M. de vries, het hoofd van de ULO in een rapport aan de naoorlogse Inspecteur van het L.O. het volgende:
"Deze inspecteur, thans gedetineerd", stelde de eis, dat een leraar Lich. Oef. aan de beide van de Vereniging uitgaande scholen zou worden benoemd.
Het bestuur heeft zich. onder leiding van den voorzitter, den Heer A. Veenstra, verzet tegen deze en andere eisen van den inspecteur.
De voorzitter van het Bestuur was bovendien districtscontact van het schoolverzet.
De inspecteur klaagde steeds over gebrek aan medewerking, speciaal van den voorzitter.
Aan de lagere school waren buiten de benoemingsverordening om, benoemd een vrouwelijke en een mannelijke leerkracht, de laatste was bovendien volgens de verordening niet benoembaar, wat leeftijd betreft.
De S.D. scheen eind 1944 voldoende termen aanwezig te achten om den voorzitter te doen arresteren.
Dit mislukte, de voorzitter moest echter tot de bevrijding onderduiken, hetgeen de taak van de overige bestuursleden aanmerkelijk verzwaarde.
Aan de school voor ULO scheen het personeel het bijzonder bij de regerende heren verkorven te hebben.
De inspecteur sprak van sabotage, politieke agitatie en zelfs van " meer weten" van een moordaanslag op een vooraanstaand NSB- er, hoofd van de politie, in de buurt van de school gepleegd.
Enkele dagen na de moordaanslag werd aan het Hoofd der School bevolen, op het spreekuur van den inspecteur in Hotel De Pool (NSB- hotel) te verschijnen.
Toen deze daaraan niet voldeed, werd het bevel tot tweemaal toe, per aangetekende brief, herhaald.
Op advies van het adviesbureau Donner- Drop (d.i. het in 1942 door het christelijk onderwijs opgerichte Adviesbureau voor Onderwijsrecht, HV), is tenslotte het Hoofd daar verschenen en werden hem allerlei vermeende grieven van NSB- er voorgehouden en hem tenslotte verweten, dat hij meer wist van de moord op het bovengenoemde hoofd van politie.
De reeks van hier beschreven voorvallen vormden de opmaat tot de moordaanslag op de meester De Vries.
Enkele dagen later, in de vroege morgen van woensdag 3 november 1943 stond een overvalcommando voor de deur Van de Vries.
Zij wilden hun sluw werk in het Westerkwartier afronden waarmee ze al een paar machten bezig waren geweest.
 |
| Noordhorn |
Van Efferen en twee van zijn medekompanen waren namelijk een dag eerder al naar het Scholtenhuis geroepen.
Op dinsdagmiddag 2 november gungen zij op verkenning uit met een personenauto van de SD.
Eerst reden ze naar Surhujisterveen, daarna naar Grootegast, waar de woning van G. P, Beukema snel gevonden werd, en vervolgens kwam men in Noordhorn.
Bij de brug vroeg men een schoolkind uit Zuidhorn, dat na schooltijd bij een vriendinnetje aan de andere zijde van de brug had gespeeld, naar het huis van meester De Vries.
Om een ongeveer half tien verzamelden ze zich in het Scholttenhuis in de kamer van Bellmer, waar zij van valse persoonsbewijzen werden voorzien en een wapen kregen uitgereikt.
Dit moesten ze na de actie weer inleveren.
Van Efferen kreeg een persoonsbewijs op de naam van Dallinga.
De Vries wist zich na de oorlog nog te herinneren.
Hierna, omstreeks een uur of elf, gingen de drie commando's op pad.
Naar Zuidhorn reden Van Efferen, Jendges en Bellmer, met Mowinsky als chauffeur.
Ze stoorden zich als Duitsers niet aan de voorschriften en reden met vol licht.
Hierdoor werden ze aangehouden door de politie in Zuidhorn.
Bellmer werd hierbij herkend.
Hij besloot de operatie af te breken en via een andere weg terug te keren naar Groningen.
Hetzelfde overkwam de groep onder leiding van Lehnhoff in Surhuisterveen.
Beukema werd wel in die nacht vermoord.
Zijn lichaam werd op de vroege morgen van 3 november 1943 gevonden langs de weg van Sebaldeburen naar Boerakker.
.jpg)
In dezelfde samenstelling ging men weer naar Zuihorn.
Tien minuten voor zes,in de vroege ochtend, arriveerden ze bij De Vries.
Nowinsky en Bellmer bleven in de auto.
Er werd net grote heftigheid aangebeld.
Hoewel hun slaapkamer beneden was, gingf De Vries naar boven, omdat hij vandaar zicht had op wat er zich buiten afspeelde.
Hij riep:
"Wie is daar?"
Daarop verschenen twee mannen voor het huis.
"Politie", was het antwoord, "komt u opendoen!"
Toen ging De Vries naar de voordeur en hier vroeg hij:
"Kunt u zich legimeren?"
Het antwoord was:
"Ja.
Na herhaalde aandrang werd een legimatiebewijs door de brievenbus geschoven.
Dit was uiterlijk in orde.
Het was een normaal politie- legimatiebewijs van de rijksrecherche in Groningen, op name van ene Dallinga.
Hierna opende hij de deur en vroeg:
"U moet mee naar Groningen voor een verhoor door de Sicherheitspolizei.
't Is misschien in een paar minuten afgelopen.:
Juist dit antwoord en het zenuwachtige optreden deed het wantrouwen van De Vries groeien.
Hij dacht:
Ïnderdaad, dat geloof ik ook, maar dan in de betekenis van dood en langs de kant van de weg in een sloot".
Het wantrouwen nam nog meer toe toen ook een tweede in burger gekleed binnenkwam.
De Vries vroeg ook hem zich te legitimeren.
De eerst binnengekomene vroeg hem of hij het bij zich had.
Jendgens, deze was het, rommelde wat in zijn zakken, maar kon het niet tonen.
De Vries deed de toezegging mee te zullen gaan, omdat de legitimatie voor één persoon in elk geval klopte.
Hierna ging De Vries de slaapkamer weer in en deed de deur dicht.
Hij stelde zijn vrouw Baukje gerust.
Hij wees haar erop dat zij alle hulp van God moest verwachten.
Maar ondertussen zon hij op middelen om te ontsnappen.
Meerdere keren kwam hij de slaapkamer uit om Van Efferen, die in de gang stond en van daaruit alle deuren kon bewaken, nog eens iets te vragen.
Jendgens was bij de voordeur op de stoep blijven staan.
De oudste zoon Rimmer nam liggend bovenaan de trap alles in zich op.
Iedere keer kwam zijn vader de slaapkamer uit om Van Efferen iets te vragen.
Iedere keer deed hij ook de deur weer dicht, waarna Van Efferen hem weer half open zette.
Maar zo kreeg De Vries toch de kans om heel even omgezien het bovenlicht van de haak te doen en het gordijn onmiddellijk weer te sluiten.
Uiteindelijk ging hij nog eens naar de gang en sprak de rechercheur die buiten stond aan en wees hem op het feit, dat het wel heel vreemd was dat hij zich niet kon legitimeren.
Op hoge toon zei De Vries, dat als hij zich niet kon ligitimeren. hijzelf weigerde om mee te gaan.
Jendgens, afkomstig ui Noord- Duitsland, antwoordde daarop:
"Machen Sie sich schnell fertig!"
Van Efferen:
"Als u niet mee wilt, zullen wij geweld moeten gebruiken."
De Vries ging terug naar de slaapkamer en wilde opnieuw de deur sluiten.
Dit liet Van Efferen niet toe.
Daarop werd De Vries kwaad en zei.
"Ik wil afscheid nemen van mijn vrouw, wees maar niet zo wantrouwend."
Hij sloeg de deur met een klap dich,
Van Efferen accepteerde dit,
De Vries sprong op een stoel,
opende het gordijn en dook halverwege door het raam.
Zijn jongste dochtertje, Emmy, nog net geen drie jaar oud, die bij de ouders in de slaapkamer in een kinderledikantje sliep, zei verbaasd:
"Vader door het raampje".
Terwijl hij dezesnoekduik maakte, viel de stoel o,.
Van Efferen opende de deur en loste een schot, daarbij gehinderd door mevrouw De Vries die in de weg staat.
De Vries zag het gebeuren, terweijl hij door het bovenlicht naar beneden dook.
Ondertussen ;ilte det De Vries langs de middenstijl van het raam naar beneden te komen.
Door het raam zag hij dat zijn vrouw ongedeerd was.
Hij schoot als een snoek naar de tuin van de buren.
Toen hij bij het volgende huis was, hoorde hij de auto al wegrijden.
 |
| Raam met één glas |
Op zijn sokken rende De Vries naar zijn vriend Rein Kooi, de aannemer.
Mevrouw Kooi stapte direct naar Baukje de Vries.
Kooi en De Vries volgden op afstand.
Na samen gebeden en gedankt te hebben, volgde beraad.
Kooi ging met De Vries naar Hendrik van der Veen.
Kooi wist dat deze in het verzet zat.
De Vries was hier niet van op de hoogte,
Gezien het feit dat men meende met uitsluitend Nederlanders te doe hebben gehad- en dus met illegale acties van NSB- ers- adviseerde deze om de zaak onmiddellijk aan te geven bij de politie op de marechauseekazerne in Zuidhorn.
In de ochtend waren er reeds meerdere rechercheurs van de SD aanwezig, die zeer verontwaardigd waren, dat deze zogenaamde anti- terroristen zich van hun naam hadden bediend,
Tegen De Vries is, door het toedoen van Haase, een van de chefs op het Scholtenhuis, niet een nieuwe moordpoging ondernomen.
Hij heeft nooit beseft hoe veel risico hij liep.
Dat bewijst wel de op dezelfde dag door de SD- er Bellmer gepleegde moord op de Surhuistderveense fabrikant Taeke Schuilenga.
 |
| SD- er Friedrich Bellmer |
"Voor een NSB- er ga je niet opzij!"
aldus een gevleugekd woord van hem.
's Nachts sliep hij op de zolder van de ULO- school, of in de Gereformeerde kerk, waar onder de kansel een ruimte was met een bed.
Op 12 november 1943, 's middags na schooltijd, werd over de aanslag een Proces- Verbaal opgemaakt door Prak en Voorthuis van de politiepost Noordhorn.
Voor De Vries was hiermee de kous af.
Hij besloot om die nacht voor de eerste keer weer in zijn eigen bed te slapen.
De razzia in die nacht van 12 op 13 november 1943
Juist in die eerste nacht dat De Vries weer thuis sliep werd een razzia gehouden waarin veertig mensen in het Westerkwartier en ook in de omgeving van Surhuisterveen werden gearresteerd.
Daaevan werden er achtendertig de volgende dag als gijzelaar naar Vught overgebracht.
In drie, misschien vier,commando's met in totaal ongeveer honderd man Duitse veiligheidspolitie uit Amsterdam, werden de acties uitgevoerd.
Volgens de NAB- er Woldringh, die later waarnemend burgemeester van Zuidhorn zou worden, hadden de plaatselijke afdelingen van de NAB direct na de april- meistaking van 1943 lijsten gemaakt van anti- Duitse en anti- fascistische personen.
Voor Zuidhorn werd deze lijst opgesteld door de leider Menno Bennema en zijn medestanders,
Nadat Woldringh de lijst van hem in ontvangst genomen had, gaf hij deze door aan burgemeester Tammens van Groningen.
Voor de gemeente Grootegast moest de lijst mogelijk worden herzien.
In juli had daar reeds eerder een jacht op onderduikers plaatsgevonden.
Dit was waarschijnlijk de 'tactische reden'waarom de razzia ( die meestal als onderdeel van de Silbertanne- repressie direct op de moorden volgde) pas een week later werd uitgevoerd.
Aan het eind avond van 12 november heerste er grote drukte in het Scholtenhuis.
Allen kregen indtructies van Bellmer.
Op het Scholtenhuis was toen ook Mennp Bennema; hij moest in Zuidhorn de adressen aanwijzen.
De colonne die het noordelijke gedeelte van het Westerkwartier voor zijn rekening nam, reed het eerst naar Noordhorn.
Eerst wordt Hendrik Scholten, onderwijzer aan de christelijke ULO- school, op aanwijzing van Bennema, gevangen genomen.
ook zijn hospes, de oude veekoopman Van der Hoek kwam in de overvalwagen terecht.
Hij woonde- met zijn vrfouw- tegenover de Badweg.
Vervolgens werd gepoogd De Vries te arresteren.
Hij sliep met het oog op zijn veiligheid boven.
Toen er aan de deur werd gebeld, deed hij het raam open.
Hij dacht dat men opnieuw een aanslag op hem wilde plegen.
Hij schreeuwde daarop om hulp zo hard hij kon.
Tot ver in Noordhorn en ook de luchtbeschermingswacht in het oude kantongerecht hebben hem gehoord.
De deur werd niet open gedaan.
De Vries schoot in de kleren, rende naar beneden en opende hetzelfde raam waardoor hij eerder was gevlucht.
Er werd echter onmiddellijk voor het raam langs geschoten.
Daarop probeerde hij zich op de vliering te verstoppen.
De duitse sp;daten hadden inmiddels de achterdeur ingetrapt.
Ze vonden een kleine hakbijl, waarmee ze de panelen van de tussendeuren die op slot zaten kapot sloegen om aan de binnenkant de deur met de sleutel te openen.
Ze vonden hem op de vliering.
Onder bedreiging van wapens kwam hij daarvan af.
Vervolgens werd hij de trap afgeschopt.
Onder in de gang werd hij opgevangen door een Duitse officier die hem gerust stelde.
Deze wilde graag alles weten over de eerdere aanslag.
Hij wilde zelfs het tuitje zien, waardoor De Vries was ontsnapt.
Daarna klopte hij hem op de rug en zxei:
"Sie haben Glück gehabt".
De officier toverde enkele papieren uit de omslag van de mouw van zijn uniform, met daarop instructies om de volgende ochtend om twaalf uur kleding en schoeisel te brengen op het polirienureau aan het Martinikerkhof in Groningen.
Het arrestatieteam vertrok.
Ze werken met twee gravers tegelijk!
De verruiming kun je nu al zien!
Zo breed wordt het!
Het rechter gedeelte komt bij het kanaal en links komt de weg!
Deze graver werkt vlakbij de vorige weg over het spoor!
Maar wat is de bedoeling?
We houden het in de gaten!
 |
| Noordhorn |
Bij dezelfde actie werd Takkenberg, een rijke manufacturier in Zuidhorn, van zijn bed gelicht.
Ook Egbert Hijing werd gearresteerd.
Deze had onmiddellijk door, dat van ontsnappen geen sprake kon zijn.
In zijn woning werd hij ruw behandeld.
Toen hij buiten kwam, liet men hem los bij de ingang van zijn tuin, terwijl de militairen op enige afstand hingen staan.
Hij werd kennelijk uitgedaagd te ontsnappen.
Daarna werd hij door het Boschlaantje naar de Gast gebracht.
Daarbij werd hij steeds tegen zijn kuiten getrapt, kebbelijk ook met de bedoeling een reactie uit te lokken.
Een andere arrestant, de gemeentesecretaris Derk Brands, trachtte te ontsnappen; hij werd naar de marechausseekazerne gebracht en ;ater naar het ziekenhuis in Groningen.
Daar verbleef hij tot januari 1944, waarna hij omderdook tot februari 1945.
In die maand werd hij getroffen door een lichte beroerte, waardoor de onderduik werd afgebroken.
Na de bevrijding trad hij weer in dienst van de gemeent.
Jurrien Schuiringa, vroeger gemeenteraadslid voor de CHU, werd bij die actie ook gearresteerde, evenals oud- notaris Bruins.
Als laatste werd Hermannus (Mans) Bakker van zijn bed gelicht.
De overvalwagen stond nu voor het postkantoor.
Menno Bennema had zijn werk gedaan.
Hij verschuilde zich achter het postkantoor om niet gezien te worden.
Echter hij was al duidelijk opgemerkt op het Scholtenhuis.
Toen ging het richting Grijpskerk.
Bij zijn huis werd de oude veekoopman Van der Hoek weer vrijgelaten.
Zijn arrestatie bleek een vergissing te zijn.
Dramatisch was de poging tot aanhouding van Hendrik Renze Kalk, gemeentesecretaris van Grijpskerk.
Hij vluchtte naar buiten, via de deuren van de serre.
Maar werd enige tijd later neergeschoten.
een van de reeds gearresteerden, Dr. Staal uit Grijpskerk, verleende nog eerste hulp.
Daarna werd Dr. van der Schans erbij geroepen.
Kalk overleed in de ambulance onderweg naar het ziekenhuis in Groningen,
bij dezelfde actie werd ook de ondernemer Cornelis Bellinga te Niekerk vermoord; naar het heette 'op de vlucht doodgeschoten'
Het overvalcommando bezocht verder nog Visvliet, Pieterzijl, Kommerzijl en Oldehove.
In totaal haalde men veertien mensen op.
Alles bij elkaar werden veertig mensen gearresteerd en als gijzelaar en naar een school gebracht aan het Martinikerkhof in Groningen, naast het politiebureau.
.jpg)
Alle anderen werden later op de dag nog naar het concentratiekamp in Vught gedracht.
Allen zijn eerder of later behouden teruggekeerd.
Meester Scholten had tijdens het verblijf in Vught de gewoonte ontwikkeld iedere avond een dagsluiting met Bijbekkezing en overdenking te laten houden; hij regelde wie daarin voorging.
De Vries en Huijing behoorden tot de laatste gevangenen die Vught verlieten.
Pas in de nacht van 13 op 14 september 1044 werden ze met zo'n 200 lotgenoten overgebracht naar Amersfoort.
Daar kregen ze op 19 september de vrijheid,
In afwachting van vervoer naar Groningen werden ze enkeke dagen ondergebracht bij burgers of in een schoolgebouw.
Op zaterdag 24 september, 's morgens om hal vijf, arriveren ze, na een langdurige tocht in een laadbak van een vrachtauto, in de stad Groningen.
Daar werden ze opgevangen door de Rode Kruispost in de Oude boteringestraat.
Na een kop koffie en een broodje te hebben genuttig, gingen De Vries en Huijibg te voet naar Zuidhorn.
Daar arriveerden ze nog voor de leden van hun gezin waren opgestaan.
De Vries is twee dagen later ondergedoken bij familie op een boerderij in Gaastmeer, in de zuidwesthoek van Friesland.
Huijimg dook eveneens onder; hij had al een oproep gekregen om zich te melden voor graafwerkzaamheden in Duitse dienst.
De Vries keerde bij de bevrijding terug naar huis, 15 april.
Huijing beleefde dat een dag later.
.jpg)
UIT:
Dr. Harm Veldman
Van bezetting tot bevrijding
ZUIDHORN 1940- 1945
.jpg)
.jpg)
Jan,
Ik zag ook de berijpte bomen uit de streekkrant, die volgens mij stonden(!) ter hoogte voorbij Datema bij het tolhek Noordhorn, maar wel aan de overkant.van het Van Starkenborghkanaal.
Daar zijn ook bomen gekapt.
Je hebt de berijpte bomen uit streekkrant gesitueerd ter hoogte van Holtman gezien de toelichting.
Tellus
nu Vagroen
.jpg)
De foto in MAANDBOEK:
Het kanaal ter hoogte vlak achter Holtman
Het weer viel wel een beetje tegen.
Het was droog en het heeft wel eens harder gewaaid.
Het is zaterdag dus er is waarschijnlijk niks te beleven.
Ik loop langs het punt van bochtverruiming; het verleggen van de weg van de spoorbrug tot aan het tolhek Noordhorn.
Daar komt een fietser aan
Het is geen razende fietser.
Hij pedaleert bedachtzaam en stopt als hij bij me in de buurt is.
Dan zie ik:
Het is de man incognito zonder rode jas.
Hij vertelt me, dat hij mijn e- mail heeft gelezen en heeft ontdekt, dat er ook bomen waren gekapt aan de andere kant van het Van Starkenborghkanaal bij ongeveer het tolhek Noordhorn.
Hij wil het zelf ook zien met zijn eigen ogen.
Ik vergat hem te vertellen, dat we na het zien van de foto in de Streekkrant, een dag later er met de auto voorbijreden op weg naar Tellus (vroeger) en nu Vagroen voor tuinafval.
Wij praatten nog even over de verruiming van het kanaal.
Toen ging ieder zijns weegs.
Groet
De scheiding van de bult rechts en het weiland met een brede sloot!!
Oorspronkelijk lag hier een bult die ontstond bij het graven van het kanaal in 1932.
Benieuwd wat er mee gebeurt!
 |
| RAZEND REPORTER
N.B.
De zwanen heb ik al enige dagen gemist.
Ze drinken blijkbaar geen koffie meer op de Mokkenburg, want ze hebben de boerderij verkocht!
|
Bij elke sloot neemt hij een aanloop, maar springen.....nee!..... hoor.
Tenslotte loopt de hond terug tot aan de dam, daar ontmoet hij de dames van de pony's.
Verderop kijk ik nog eens achter mij.
De hond is nog steeds bij de dames.
Dat realiseer ik me dat zij het echte stelletje vormen.
Daar kan ik zelf niets meer aan doen!
De dames vermaken zich met de pony's!
Ik vraag of ik ze op de foto mag zetten!
Bij De Jong zijn 3 afgrazers.
Wat gaan ze doen met deze apparaten?
Dus zulke logge boten gaan door het kanaal!
Ik loop op het voormalige pad over de Bong- bong.
Er komt ook een trein langs!
Het hele weiland van Datema wordt omgewoeld!
Langs de Bong-bong
De plaats voor de verruiming van het kanaal.
 |
| Spiedend reporter |
Vorig jaar kregen Remco Togtema en zijn familie een grote schok ter verwerken toen bleek, dat hij lijdt aan een ernstige virm van kanker.
Al zestien maanden wordt hij behandeld hiervoor, eerst in Nederland, daarna in Amerika.
Met dank aan de vele inzamelingsacties die vooral de dorpen Niekerk, Oldekerk en Faan op touw zetten, was het mogelijk voor Remco en zijn ouders om naar Amerika af te reizen voor de zo nodige behandeling.
Afgelopen week verscheen de vijfde nieuwsbrief van de stichting die wers opgericht voor Remco, maar ook alle kinderen die aan deze neuroblastoorn kinderkanker lijden.
"Het eind van de behandeling in het gespecialeerde CHOP ziekenhui in Amerika is in zicht.
Deze immunotherapie moet een recidief voorkomen.
Remco kijkt ernaar uit binnenkort z'n schoolvriendjes weer te ontmoeten en zijn schooljaar op de Opstap in Niekerk met groep acht af te kunnen sluiten", is het goede nieuws van secretais Jan Togtema.
Hij blikt in zijn bijdrage terug op de afgelopen periode en vertelt dat Remvo4Life een mooie donatie aan de Stichting VillaJoep heeft gedaan, welke verantwoordelijk is voor het feit dat de gespecialiseerde immunobehandeling volgend jaar ook in Nederland wordt toegepast.
Ook voorzitter Evert ten Napel en de vader van Remco, Garwin schreven een bijdrage voor de nieuwsbrief.
Laatstgenoemde legt uit wat de 'antibody-therapy' die Remco op dit moment ondergaat precies doet.
Alle berichten zijn te vinden op wwww.remc4life.nl
UIT:
.jpg){kind=small}
.jpg)
Deze tractor gaat aarde vervoeren
Er worden wallen geworpen!
De kar wordt volgeladen!
Hier kun je zie hoe de weg wordt weggelegd
Bij de afslag van boer Datema
Deze tractor kan zich in de grond wroeten en vermorzelt de stobbe één voor één.
Er blijven alleen wat spanen over!
Deze tractor.... deed zijn werk als een mol!....Dit blijft over!
Het is een lang stuk!
De tractoraardevervoerder!
De stobben zijn opgeruimd!
Deze komt ook eens kijken!
De kanaalverruiming!
Wat gebeurt er met de bult uit 1932!
Voor de treinliefhebber!
Deze verplaatst nog onduidelijk grond op de bult van 1932
.jpg)
Dit is ballet!
Volk op de boerderij van De Jong.
Ik denk, dat ze graven voor een nieuwe stal!
Zij dansen achter de stal van De Jong
Hier kom ik uit de tunnel met de gescheurde grond van het weiland van Datema!
Hier is de gelijkmaker bezig!
Bewerkt hij de nieuwe weg of het weiland van Datema!
De machinist stopt even.
Hij moet de machine wat bijdraaien en wil blijkbaar een praatje met me te beginnen.
"Ik heb u gisteren al zien fotograferen!
Doet u dat voor uw eigen verzameling, of is het een opdracht, of zet u het op internet op uw site".
"Ik zet het op mijn site, er gaat de komende tijd zo veel gebeuren, dat wil ik laten zien aan de de geïnteresseerde".
Mag ik de naam van de site?
Ik schrijf het wel even op".
De machinist wil de foto's zien en ik geef mijn naam Jan Thijs de Haan, Noordhorn en via Google kunt u het wel vinden"
Ik vraag , waar de nieuwe weg komt te liggen na de verruiming van het kanaal.
Hij heeft het over het begin en het einde van de verruiming.
Ik zeg hem, dat wat ik nu fotografeer over een paar maanden niet meer te zien zal zijn, daarom is het leuk iets vast te leggen voor later!
Tussen de wallen kun je hier kijken.
Het heeft te maken met de waterleiding van HAK
Voor mij is het nog behoorlijk warrig!
De gelijkmaker
De weg loopt rechts langs de bomen en duikt de verruiming in, maar wat gebeurt met het linkergedeelte aan het begin bij Datema?
Deze graaft maar waarom en waarvoor?
 |
| 3 bruggen , een tunnel en een rotonde! |
20 april 2013
De verruiming???? Is het niet ruim voldoende...volgens mij is de verruiming , nodig voor de hoge brug.
Daar is grond noodzakelijk!
Van wie is de auto?
De landmeter staat bij zijn auto!
Ik loop aan de verkeerde van het kanaal en ik zie een landmeter aan de overkant!
Bij het tolhek is er een mankement aan de brug.
Het wachten kan wel de hele middag duren!
De waterborg het zwembad waarop Zuidhorn zo trots was,.....maar zie Waterborg heeft weer een klein zwembad verwekt...u kunt bij mij een loep krijgen!
Nu weet je wat VERROMMELING is....2 symbolen van een dorp, helemaal ingesloten door........noem het zelf maar.....was het maar struikgewas!!
De bewoner van de "Mokkenburg" , waarvan een passant zei, dat de boerderij was verkocht,
trof ik deze keer zelf.
Hij kon mij vertellen, of de "Mokkenburg" verkocht was.
Dat was niet het geval, hij had zelfs het bord weggehaald.
Ik vroeg of de galerie nog bestond, want het leek me wel interessant voor mijn tekeningen, maar zijn zoon had dat geleid, maar hij woonde niet meer in het ouderlijk huis.
Alleen de eigenaar en zijn vrouw bewonen nog de " Mokkenburg".
Hij sprak de voorgangers.
De Wieringa's hadden de boerderij gepacht van de oorspronkelijke eigenares Poll.
De Wieringa's waren 2 broers die de boerderij runden.
De ene bewoonde de "Mokkenburg"de tweede kocht een huis aan de Langestraat 7, Noordhorn.
De huidige eigenaar heeft liever een kleiner behuizing.
Hij heeft af en toe met Jan Blaauw contact over oude foto's.
Onder meer van de vorige eigenaar, die heel sjiek paradeert voor zijn boerderij en terwijl zijn vrouw er als een sloof er uit ziet.
Deze man interesseert zich ook in de historie van de boerderij, die hij bewoont.
Ik vroeg, waarom de populieren werden ingekort.
De populieren hadden zonlicht weggenomen op de boerderij.
Sommige populieren hadden er onder geleden.
Hij had een technische opleiding genoten en was opgegroeid in de stad Groningen.
Het was hem aan te zien, dat hij graag op het platteland woonde.
De grond bij de boerderij lag ook langs de Mokkenburgweg.
Er zat een pachter, woonachtig in Niezijl, met 3 paarden, wat schapen en een paardenstal.
Gelukkig was het industrieterrein verstopt achter het struikgewas, alleen Top verzuimde om alles aan de ogen te onttrekken.
Bij De Jong wordt naast de stal een nieuwe stal gebouwd.
Ik wees hem op het feit, dat ik een site maakte over de Mokkenburgweg en de 3 bruggen, een tunnel en een rotonde! Via Google kon hij het zien!
Ik stuur wat van de Mokkenburgwerg:
.jpg)
Mokkenburg bewoners FRÉ BISSCHOP en vrouw
Foto's gemaakt op 17 april 2013
Bij De Jong bouwen ze stal te bouwen!
Op het land van Datema
worden veel hoopjes gemaakt!
Het gedeelte nog bestemd voor Datema is gescheurd!
De weg loopt rechts van de drie bomen....maar wat komt er links van de bomen!
Voor vandaag zit het er op!
Ik kijk in de verte over het kanaal.... volgens zijn ze aan het wroeten met de stobben
Een lange verruiming...komt hier de weg?
De open plek heeft te maken met de waterleiding van HAK!
De chauffeur met wie ik sprak!
Staat hij na te denken, of ziet hij wat?...weet ik veel?
De hond bij het huis van Koopman....hij beloert de weg ziet er vervaarlijk uit!....maar toch blaft hij niet!..... en hij wordt grijs bij de neus.
Foto's gemaakt op 18 april 2013
Ook de stobben zijn hier vermorzeld
Op de terugweg heb je dan nog een kans!
We zijn weer in de Langestraat.
Ze zijn aan het werk van Langestraat 11
Wel drie wagens!
Dit is de baas met aanhanger!
De gas en het water wordt kortgesloten!
De sloop zal binnenkort wel beginnen!
Ruimere bocht in kanaal kost 4,3 miljoen euro
Werkzaamheden Van Starkenborghkanaal nog dit jaar aangepakt
Door Koos Bijlsma
Groningen/Zuidhorn
Nog dit jaar wil de provincie overgaan tot een bochtverruiming in het Van Starkenborghkanaal direct ten westen van de spoorbrug bij Zuidhorn.
De kosten van deze klus worden geraamd op 4,3 miljoen euro.
Hiervoor is al rijksgeld beschikbaar gesteld.
Ook is de benodigde grond al verworven en het bestemmingsplan aangepast.
Het dagelijks bestuur van de provincie stelt voor het project aan te pakken.
De bochtverruiming past in de plannen van het Rijk om de vaarweg Lemmer- Delfzijl te verbeteren.
ook de vervanging van de spoorbrug bij Zuidhorn vloeit hieruit voort,
Aanvankelijk zouden de werkzaamheden voor de bochtverruiming gelijktijdig plaatsvinden met de vervanging van de spoorbrug.
Inmiddels lopen de voorbereidingen van deze twee trajecten niet meer helemaal, schrijven Gedeputeerde Staten aan Provinciale Staten.
De bochtverruiming in het kanaal moet ertoe leiden dat een ander type scheepsvaartuigen ook gebruik kan maken van deze vaarverbinding.
Aan ProRail is opdracht gegeven te beginnen met de voorbereidingen voor de vervanging van de spoorbrug.
De verwachting is dat de aanbestedingsprocedure in het tweede kwartaal van 2013 zal plaatsvinden.
Voorafgaand aan de bochtverruiming moeten baggerwerkzaamheden worden verricht.
Ook die staan gepland voor het tweede kwartaal van dit jaar.
.jpg)
VERKEERSBESLUIT VAN STARKENBORGHKANAAL NOORDZIJDE
Burgemeester en wethouders van de gemeente Zuidhorn hebben op 2 april 2013 besloten tot het het instellen van een geslotenverklaring voor doorgaand verkeer van het Van Starkenborghkanaal Noordzijde te Noordhorn en ter uitvoering hiervan te plaatsen het bord C01zb (zone) conform Bijlage 1, RVV 1990, ter hoogte van respectievelijk de aansluiting van het Van Starkenborghkanaal NZ op de Rijksstraatweg te Noordhorn en ter hoogt van de aansluiting van de kruising Spanjaardsdijk Noord met de Lageweg te Den Ham.
Tegen het genomen verkeersbesluit kunnen bezwaren worden ingediend,
De termijn hiervoor bedraagt zes weken.
Deze termijn vangt aan met ingang van de dag na die waarop het besluit is bekendgemaakt in Het Westerkwartier en in de Staatscourant.
Gedurende de bezwarentermijn ligt het besluit tijdens de openingstijden van het gemeentehuis ter inzage bij de Publieksbalie.
Voor informatie kunt u terecht bij de afdeling Ruimte en Welzijn, telefoonnummer (0594) 50 88 88
Deze foto's gemaakt op 19 april 2013
Narcissen in het struikgewas!!
Dit is de Doronicum bij de sloot
Wie heb ik in het riet gevonden op een nest...ik had hem al in de gaten!!
IS DAT GEEN VOORJAAR!!
Ik heb een trein voor de lens op de spoorbrug boven de bulten!!
Ook hier is het goed te zien!
Op een hoop ligt de teelaarde, wat dat dit weiland een jaar niet te gebruiken is!
Het paadje naar de tunnel.
Ze schrapen van het weiland de teelaarde en leggen die aan de klant.Is het weiland op de juiste hoogte , dan zullen zij de teelaarde weer verspreiden over het weiland.
... Dat is de bedoeling.
Datema legt het.
Ze maken de weg opzij.
Het kanaal wordt verruimd en het weiland wordt uitstekend afgeleverd!
De meeuwen zwermen om hem heen!
foto's gemaakt 21 april 2013
Op zondag toch varen!
De magnola en de narcissen bij Burgler
foto's gemaakt op 22 april
Zo is het heel druk!
Als je een poosje gaat kijken, ontdek een systeem in hun werk!
Deze man werkt op afstand bij de spoordijk!
Hij werkt bij de voormalige spoorwegovergang!
Hier zie je de attentiesignalen!
Je komt hier net uit de tunnel!
Aan de kant grazen de pony's, maar veel is er niet meer, dus balanceren bij de slootkant!
 |
| De waterhoen op een nest! |
foto's gemaakt 21 april 2013
De waterhoen!
Overal liggen hoopjes!
De apparaten genieten de zondagsrust!
In rusttoestand.
Op zondag toch varen!
De magnola en de narcissen bij Burgler
foto's gemaakt op 22 april
Je ziet aan de kant van de weg wit-rode signalen
Het gedeelte dat een paar jaar er afgehaald is, wordt nu helemaal geëgaliseerd!
Zo is het heel druk!
Een grijparm vult de vrachtauto's!
Zo gaat dat....het is net lego!
De groene schuift alles naar een plek, terwijl de vrachtauto's een vracht voor hem klaarleggen!
Als je een poosje gaat kijken, ontdek een systeem in hun werk!
Deze man werkt op afstand bij de spoordijk!
Hij werkt bij de voormalige spoorwegovergang!
Hier zie je de attentiesignalen!
Je komt hier net uit de tunnel!
Aan de kant grazen de pony's, maar veel is er niet meer, dus balanceren bij de slootkant!
|
| De waterhoen op een nest! |
Hallo Jan Thijs.
Weer bedankt voor al je mails.
Leuk,dat jij zoveel ziet en meemaakt in jouw omgeving.
Ook de fotoseries, die jij er steeds bij maakt ,geven een goed beeld van wat jij allemaal onderweg beleeft.
Wij zijn 2 dagen naar Markelo in een verbouwde Herberg (met 6 heel verschillende
kamers) geweest.
Wij zijn daar vaker geweest in die landelijke rustige omgeving, waar je heerlijk kunt
fietsen en wandelen.
Dat hebben wij dan ook 1 dag gedaan, maar de dag daarop stormde het en zijn wij
naar Almelo gegaan.
Het was lekker er even tussen uit in deze voor ons, drukke maand.
Jan, groetjes maar weer voor jullie,
Janny.
27 april 2013
De fuut op haar nest!
Hoe krijg je dit toch weer netjes!
Zij werpen overal hoopjes!
De vrachtauto brengt metalen platen
En steeds vult hij de vrachtauto's!
Volgen mij zijn 3 vrachtauto's aan het werk1
Drie apparaten bij elkaar.....de bult wordt geslecht!
De magnolia bij Burgler!
Bij de spoorbrug!
Ze wachten tot ze aan de beurt zijn!
Ze maken de sloot voor een deel dicht!
Afschuiven!
Zo maak je veel hoopjes!
Een dam in de sloot, zodat ze komen in het aangrenzend weiland!
Een mooi overzicht!
Van de schrik zijn ze nu bezig bij boer Datema zelf bezig!
Ze zijn bezig met het pad!
Deze man is naar boven geklommen bij de spoordijk!...voor repareren?
Dit is zijn auto!
28 APRIL 2013
Hier is overleg!
Aan de kant van de weg...een meeuw?...geen ooievaar, denk ik!
Hij is aangevreten.
Zij maken een rondje!...voordat zij haar borst geeft!
Een merrie met haar veulen aan de speen!
Mijn waterhoennest!
De Mokkenburg
29 april 2013
.jpg) |
| Bijschrift toevoegen |
28 APRIL 2013
Het waterhoennest!
Ik begin met de route....... verruwing...of is het verruiming!
Weer een mooi overzicht!
Hier is overleg!
Met deze vrachtauto wordt metalen platen gebracht!
Geduldig wordt gewacht op een vrachtje!
Elke keer een hap van de bult!
Hier zie je, hoe de bult wordt aangevreten!
Aan de kant van de weg...een meeuw?...geen ooievaar, denk ik!
Hij is aangevreten.
Zij maken een rondje!...voordat zij haar borst geeft!
Een merrie met haar veulen aan de speen!
Mijn waterhoennest!
De Mokkenburg
De dotterbloemen aan de kant!
.jpg)
28 APRIL 2013
Het waterhoennest!
Ik begin met de route....... verruwing...of is het verruiming!
Weer een mooi overzicht!
Hier is overleg!
Met deze vrachtauto wordt metalen platen gebracht!
Geduldig wordt gewacht op een vrachtje!
Elke keer een hap van de bult!
Hier zie je, hoe de bult wordt aangevreten!
Aan de kant van de weg...een meeuw?...geen ooievaar, denk ik!
Hij is aangevreten.
Zij maken een rondje!...voordat zij haar borst geeft!
Een merrie met haar veulen aan de speen!
Mijn waterhoennest!
De Mokkenburg
De dotterbloemen aan de kant!
28 APRIL 2013
Hier is overleg!
Aan de kant van de weg...een meeuw?...geen ooievaar, denk ik!
Hij is aangevreten.
Zij maken een rondje!...voordat zij haar borst geeft!
Een merrie met haar veulen aan de speen!
Mijn waterhoennest!
De Mokkenburg
29 april 2013
Hallo Janthijs,
Foto van ons uitzicht op 26 april 2013
Groeten Herman
Foto van ons uitzicht op 26 april 2013
Groeten Herman
Nu blijft zij toch maar zitten....De eieren mag ze niet bederven!!
ERVAAR DE ZEKERHEID
e- mailwisseling met de provincie Groningen
Aan: Projectzuidhorn
Onderwerp: 6 maart
Onderwerp: 6 maart
De heer Goedhart van de afdeling Beton- en waterbouw
Geachte heer,
Als omwonende (Langestraat 3) en geïnteresseerde houd ik als gepensioneerde leraar een site bij, waarin ik de werkzaamheden rond de 3 bruggen bij Zuidhorn/Noordhorn volg.
Hebt u voor mij misschien tips over wat ik kan doen en wat ik beter niet kan doen.
Zijn er zaken zoals foto's en tekeningen, die ik eigenlijk ook moet hebben voor mijn site en die u zonder te al veel moeite mij toe kunt sturen.
Tot wie kunnen we ons richten in het geval, dat we graag enkele dakpannen overnemen van het pand Langestraat 9, dat gesloopt wordt in mei.
Het huis Langestraat 9 heeft dezelfde dakpannen, als wij hebben op Langestraat 3.
Kunnen we deze vragen stellen op de bijeenkomst op 6 maart 2013?
Bij voorbaat mijn dank
J. Th. de Haan
Langestraat 3
Ontvangen op 23 april 2013 een email van G. J. Goedhart van de provincie Groningen
Geachte Heer de Haan,
Voor uw vraag over de dakpannen kunt u contact opnemen met de door onze aannemer GMB gecontracteerde sloper.
De contactgegevens zijn:
Bork Sloopwerken B.V.
Zwartschaap 46
7934 PC Stuifzand
Tel: 0528-331225
Fax: 0528-331444
info@borksloopwerken.nl
Zwartschaap 46
7934 PC Stuifzand
Tel: 0528-331225
Fax: 0528-331444
info@borksloopwerken.nl
De beantwoording van uw andere vraag zou ik graag telefonisch doen, heeft u een telefoonnummer waarop ik u kan bereiken?
Met vriendelijke groet,
Geert-Jan Goedhart
Senior Projectleider I Provincie Groningen I Afdeling Wegenbouw
Sint Jansstraat 4 I kamer D321 I Postbus 610 I 9700 AP I Groningen
Tel. 050 3164720 I Mob. 06- 21844267 | g.j.goedhart@provinciegroningen.nl
Aanwezig I maandag t/m donderdag I 8:30 – 16:30 uur
Verstuurd naar Bork Sloopwerken B.V.
Betreft:
Het slopen van het pand Langestraat 9
Geachte Heer,
Graag wend ik me tot u betreffende het slopen van het pand Langestraat 9.
Dit pand is gebouwd door dezelfde afnemer als pand Langestraat 3, Noordhorn.
Er zijn bij beide panden dezelfde dakpannen gebruikt, die men niet meer kan krijgen.
Wij zijn geïnteresseerd in deze dakpannen.
Zijn het inderdaad de zelfde dakpannen?
Stuurt u een offerte?
Welke raad geeft u ons als Bork Sloopwerken B.V.
Wat doet u voor ons?
Moeten we iemand inschakelen om de dakpannen van het dak te helpen?
Waarschijnlijk hebt u ook een prijs voor deze pannen.
Kunt u ons inlichten?
Groeten
J.Th. de Haan
Langestraat 3
Noordhorn
Langestraat 3
Langestraat 9
30 april 2013
.jpg)
Mijn waterhoen op haar nest
De rentenierende buxus van Thijs en Janny in de achter tuin van Jan Thijs
Lieve Jan Thijs,
Mooi is dat als alles weer groen wordt en overal bloemen uit de grond komen.
Bij ons duurde het lang,maar nu spruit hier ook alles uit.
Dus hebben wij onze tuin klaar gemaakt en nieuwe plantjes geplant.
Wij hebben een blauw-witte tuin dus alleen die kleuren.
Herman had jou een foto gestuurd van de ondergaande zon met vele kleuren.
Vanavond wordt het ook weer prachtig,dat is dus wel genieten!
Alleen heb ik door al die pollen,nu al veel last van hooikoorts,dat is niet leuk.
Herman noemt mij de Pollen Zuiger.
Ik zuig dus al die pollen op met alle gevolgen.
Ik reageer ook niet goed op tabletten en druppels tegen de hooikoorts.
Jan een gezellige dag met je jarige vrouw op deze bijzondere KRONINGS DAG.
Groeten van ons uit Lelystad ,
Herman en Janny
27 april wordt Koning(s)dag
Eindelijk na 2013- 1950= 63 jaren :
30 april moederdag
Incognito!
 |
| MARINUS THIJS |
 |
| JAN MARINUS |
 |
| KLAZIENA HELEANNE MARGRIET |
Haar kinderen
Haar kleinkinderen
EMMA
JENS
OLIVIA
 |
| Moeder Lisa |
 |
| Opa Jan Thijs
GEFELICITEERD!!
|
Met dochters is er altijd wat!!
Een paar dagen geleden belde Jan Mark voor een gesprek.
Er wordt dan gebabbeld over het werk, de drukte ervan, de kinderen, hun vorderingen, bijzonderheden, enz.
Het Nederlands vooral van Olivia, het oudste kind.
Haar ouders kunnen Nederlands, Zweeds en zelfs Deens.
Zo'n kind weet dus niet anders, voor haar is het gewoon.
Het hoort erbij, tenslotte kan ze zelfs het dovenalfabet laten zien.
Jens heeft ook al vriendjes, die vlakbij wonen.
Hij bezoekt hun huis en nodigt bij hem thuis ook zijn vriendjes.
Ook Emma ontwikkelt zich heel goed!
Hun vader vertelt het verhaal, dat ze hebben beleefd met Emma.
Op een dag verliet Jens het huis om te buurten.
Hij had plotseling haast en vergat het hekje af te sluiten.
Haar vader en moeder vernamen niets van Emma en gingen kijken in de kelder, de slaapkamer en in elk vertrek, waar zij wel eens opdook..............niemand te zien.
Emma was niet te vinden in het hele huis.
Dat betekende, dat ze was gaan buurten.....maar...waarheen.
Ze keken even in de aangrenzende straten, maar zagen geen Emma.
Toen ik van Heleen (haar oma) het verhaal hoorde, moest ik denken aan het verhaal, dat we meemaakten, toen we in Zweden op bezoek waren.
Met Jan Mark waren we naar Lund om bij Hornbach te kijken en iets te kopen.
Jan Mark werd gebeld door Lisa.
Ze was Olivia kwijt.
Ze was van huis gelopen en Lisa was haar nagelopen.
Toen Olivia dat in de gaten kreeg, kreeg ze aardigheid aan het spelletje en versnelde.
In mijn gedachten raakte Lisa haar echt kwijt.
Ze had dus naar Jan Mark gebeld om raad.
Jan Mark hield vanaf dat moment zich alleen met de verdwijning van Olivia.
Toen we Lund verlieten, was Olivia inmiddels op haar schreden teruggekeerd en bij Lisa.
Maar ze hadden allebei goed in de rats gezeten.
Dat weet je, als je ook zelf met dat bijltje hebt gehakt.
Dat was Olivia.........en nu kan Emma er ook wel wat van, want ze is net als Olivia foetsie.
Met die vrouwen is altijd wat!
Waar moeten ze eigenlijk zoeken?
Ze gingen in de buurt bellen:
"Hebben jullie onze dochter gezien, of is ze bij jullie?"
De kennissen waren bereid om ook te speuren naar haar verblijfsplaats.
Buiten nadert iemand op de fiets.
Olivia komt naar huis van school en.......... naast haar zien ze ..........Emma ook fietsen.
Ze draagt de helm van Olivia.
Blijkbaar is ze linea recta naar de school van Olivia gefietst om haar af te halen.
Als een moeder kroonde Olivia Emma met haar helm.
Zo kwamen ze thuis en Jens, die vergat de deur of het hek te sluiten, was zich niet bewust van de onrust thuis, want hij had in die tijd prima gebuurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten