VIA DE LINKS KOM JE OP MIJN ANDERE SITES
Site:
DE HANEN
 |
| Houtsnijwerk en tekeningen van Folkert de Haan |
 |
| Tekeningen van Jan Thijs de Haan |
 |
| Beeldhouwwerk van Thijs Teunis de Haan |
 |
| Tekeningen van Marthijs de Haan |
 |
| Tekeningen van Lianne de Haan Site: ROOIE RIEKEL Site: |
Site:
MARLIJA
Site:
FOLKERTDEHAAN
Site:
MASTERBOKKE
 |
BART TAMMELING   Roelof K. Heijs en zijn vrouw, wat ik niet zeker weet! |
"Baas" de Haan op de rug .
De namen weet ik niet meer!
maart
Ot en Sien, meer dan nostalgie Jan A. Niemeijer
Liefhebbers kunnen opnieuw bladeren in de warme wereld van Cornelis Jetses
Jetses' Ot en Sien, Aap, Noot en Mies zijn niet alleen voor de ouders en grootouders van nu oude bekenden.
Nog steeds hebben ze hun eigen plaatsje in boeken, op blikken en kaarten.
Een uitgebreide herdruk van "De wereld van Cornelis Jetses", die eind deze maand verschijnt, is het bewijs dat de liefde voor zijn werk nog niet is doodgebloed. Is het louter nostalgie dat zijn Ot en Sien nog steeds bij iedere Nederlander bekend zijn?
Biograaf Jan A. Niemeijer meent van niet.
Het kind Cornelis (geboren in 1873) groeide in de Eikelboomgang, een smal steegje in de stad Groningen, op.
Hij heeft vijf broertjes en zusjes gehad, maar drie van hen stierven jong.
De familie Jetses was arm.
Zorgen en verdriet werden hun huis niet bespaard.
Toch sprak Cornelis later altijd in woorden en werk- van een gelukkige jeugd.
Jetses werkte na de lagere school op twee Groninger drukkerijen en volgde ''s avonds negen jaar lang tekenlessen aan Akademie Minerva.
Hij wilde zich in Duitsland verder als kleurlithograaf gaan bekwamen, maar ging in Bremen eerst nog een half jaar naar de Kunstgewerbeschule.
Zo kwam hij in contact met de dichter-schilder Arthur Fitger, die hem inschakelde bij het uitvoeren van grote muur- en plafondschilderingen in kastelen en andere voorname gebouwen.
Dit was een heel ander soort werk dan de Ot-en-Sientjes die hem in Nederland beroemd zouden maken.
Ligthart of Scheepstra?
Jetses trouwde met het Groninger meisje Alberdina Hinderika Holkamp, met wie hij zeven jaar verloofd was geweest, zo vertelt de rijk geïllustreerde biografie.
In 1900 werd hun enige dochter Everdina (Dien) geboren.
Negen jaar later kwam het kleine gezin terug naar Nederland, om zich in Zeist te vestigen.
Hoewel ze daar een mooi en ruim huis bewoonden, hadden ze het niet breed, zodat ze een aantal kamers in hun woning verhuurden.
Ook de illustrator J. H. Isings, met wie Jetses 45 jaar lang bevriend is geweest, woonde een jaar bij Jetses en zijn vrouw in, nadat hij in 1916 zijn vrouw en drie kinderen verloren had.
Al tijdens zijn verblijf in Bremen had Jetses contact met J. B. Wolters gekregen, die uitgever in Groningen was en voor wie hij jarenlang zou werken.
Zo werd Jetses de gewaardeerde illustrator van boekjes van J. Ligthart en H. Scheepstra.
,,Overigens", tekent Niemeijer hier nadrukkelijk bij aan, ,,is gebleken dat niet Ligthart, maar Scheepstra auteur van de meeste boekjes is geweest.
Ligthart was voornamelijk adviseur en redacteur.
De beide pedagogen wilden dat kinderen spelenderwijs zouden kennismaken met de wereld om hen heen.
Jetses was er ontzettend goed in alle aspecten van het leven in zijn werk aan de orde te stellen".
In al Jetses tekeningen spreekt het leven van alledag:
Ot die op kousevoeten- languit op het vloerkleed ligt en poes plagend aan zijn staart trekt; Trui die zich een wijde schortjurk aan, een strik in het haar- over een kindje in de wieg buigt; Grootmoeder die aan tafel is ingedut, haar rimpelig gezichtje in een witte muts, de theepot op het lichtje, de bril op een opengeslagen Bijbel en een hondje op schoot dat óók al slaapt.
De wereld van Cornelis Jetses is een wereld die je vóelt als je ernaar kijkt.
Je ruikt de tabak uit grootvaders pijp en de peteroleum van de lamp.
Je hoort de klompjes op de straatkeien.
En bij een winterse prent voel je de sneeuw en het ijs.
Nog steeds hebben ze hun eigen plaatsje in boeken, op blikken en kaarten.
Een uitgebreide herdruk van "De wereld van Cornelis Jetses", die eind deze maand verschijnt, is het bewijs dat de liefde voor zijn werk nog niet is doodgebloed. Is het louter nostalgie dat zijn Ot en Sien nog steeds bij iedere Nederlander bekend zijn?
Biograaf Jan A. Niemeijer meent van niet.
Het kind Cornelis (geboren in 1873) groeide in de Eikelboomgang, een smal steegje in de stad Groningen, op.
Hij heeft vijf broertjes en zusjes gehad, maar drie van hen stierven jong.
De familie Jetses was arm.
Zorgen en verdriet werden hun huis niet bespaard.
Toch sprak Cornelis later altijd in woorden en werk- van een gelukkige jeugd.
Jetses werkte na de lagere school op twee Groninger drukkerijen en volgde ''s avonds negen jaar lang tekenlessen aan Akademie Minerva.
Hij wilde zich in Duitsland verder als kleurlithograaf gaan bekwamen, maar ging in Bremen eerst nog een half jaar naar de Kunstgewerbeschule.
Zo kwam hij in contact met de dichter-schilder Arthur Fitger, die hem inschakelde bij het uitvoeren van grote muur- en plafondschilderingen in kastelen en andere voorname gebouwen.
Dit was een heel ander soort werk dan de Ot-en-Sientjes die hem in Nederland beroemd zouden maken.
Ligthart of Scheepstra?
Jetses trouwde met het Groninger meisje Alberdina Hinderika Holkamp, met wie hij zeven jaar verloofd was geweest, zo vertelt de rijk geïllustreerde biografie.
In 1900 werd hun enige dochter Everdina (Dien) geboren.
Negen jaar later kwam het kleine gezin terug naar Nederland, om zich in Zeist te vestigen.
Hoewel ze daar een mooi en ruim huis bewoonden, hadden ze het niet breed, zodat ze een aantal kamers in hun woning verhuurden.
Ook de illustrator J. H. Isings, met wie Jetses 45 jaar lang bevriend is geweest, woonde een jaar bij Jetses en zijn vrouw in, nadat hij in 1916 zijn vrouw en drie kinderen verloren had.
Al tijdens zijn verblijf in Bremen had Jetses contact met J. B. Wolters gekregen, die uitgever in Groningen was en voor wie hij jarenlang zou werken.
Zo werd Jetses de gewaardeerde illustrator van boekjes van J. Ligthart en H. Scheepstra.
,,Overigens", tekent Niemeijer hier nadrukkelijk bij aan, ,,is gebleken dat niet Ligthart, maar Scheepstra auteur van de meeste boekjes is geweest.
Ligthart was voornamelijk adviseur en redacteur.
De beide pedagogen wilden dat kinderen spelenderwijs zouden kennismaken met de wereld om hen heen.
Jetses was er ontzettend goed in alle aspecten van het leven in zijn werk aan de orde te stellen".
In al Jetses tekeningen spreekt het leven van alledag:
Ot die op kousevoeten- languit op het vloerkleed ligt en poes plagend aan zijn staart trekt; Trui die zich een wijde schortjurk aan, een strik in het haar- over een kindje in de wieg buigt; Grootmoeder die aan tafel is ingedut, haar rimpelig gezichtje in een witte muts, de theepot op het lichtje, de bril op een opengeslagen Bijbel en een hondje op schoot dat óók al slaapt.
De wereld van Cornelis Jetses is een wereld die je vóelt als je ernaar kijkt.
Je ruikt de tabak uit grootvaders pijp en de peteroleum van de lamp.
Je hoort de klompjes op de straatkeien.
En bij een winterse prent voel je de sneeuw en het ijs.
Bescheiden
Wie was Jetses?
Niemeijer typeert hem als een ,,heel gelovig, integer, begaafd en vooral bescheiden man".
,,Nooit zou hij zichzelf op de voorgrond plaatsen.
Vandaar dat Jetses nergens heeft geëxposeerd, hoe vaak hij daarvoor ook werd gevraagd.
De tekenaars bescheidenheid blijkt tevens uit het feit dat na zijn dood lang niet al z''n werk in zijn huis werd aangetroffen.
Er was zelfs meer niet dan wel.
Dien zei: ,,Ach, hij gaf zo vaak een boekje weg"
Veel van Jetses originele werk is gelukkig bewaard gebleven. Woltersgroep Groningen bezit honderden uitgewerkte tekeningen en aquarellen voor schoolboekjes en wandplaten en de Cornelis Jetses Stichting bewaart een grote collectie schetstekeningen en ook een aantal olieverven.
Een deel van dit werk wordt tentoongesteld in het Grafisch Museum in Groningen, in afwachting van een definitief onderkomen.
Vooral de schetsen maken de biografie boeiend.
Ze zijn vroeger vrijwel nooit gepubliceerd, terwijl ze toch veel over de kunstenaar zeggen.
Het is ook grappig om in het boek te zien hoe bijvoorbeeld "Ot en Sien" door Jetses werd aangepast toen het boek werd vertaald.
De Nederlandse Ot en Sien zijn twee buurkinderen uit arme arbeidersgezinnen en ze lopen op klompjes.
In de versie die in Nederlands-Indië werd gepubliceerd, zijn de kinderen echter getransformeerd tot welvarende jongelui.
Blanken in Indonesië hadden het immers niet slecht.
De Duitse Ot en Sien (verschenen in "Noch bei Mutter", zoals de eerste versie van Ot en Sien in ons land "Nog bij moeder" heette) zien er wéér anders uit.
Niemeijer typeert hem als een ,,heel gelovig, integer, begaafd en vooral bescheiden man".
,,Nooit zou hij zichzelf op de voorgrond plaatsen.
Vandaar dat Jetses nergens heeft geëxposeerd, hoe vaak hij daarvoor ook werd gevraagd.
De tekenaars bescheidenheid blijkt tevens uit het feit dat na zijn dood lang niet al z''n werk in zijn huis werd aangetroffen.
Er was zelfs meer niet dan wel.
Dien zei: ,,Ach, hij gaf zo vaak een boekje weg"
Veel van Jetses originele werk is gelukkig bewaard gebleven. Woltersgroep Groningen bezit honderden uitgewerkte tekeningen en aquarellen voor schoolboekjes en wandplaten en de Cornelis Jetses Stichting bewaart een grote collectie schetstekeningen en ook een aantal olieverven.
Een deel van dit werk wordt tentoongesteld in het Grafisch Museum in Groningen, in afwachting van een definitief onderkomen.
Vooral de schetsen maken de biografie boeiend.
Ze zijn vroeger vrijwel nooit gepubliceerd, terwijl ze toch veel over de kunstenaar zeggen.
Het is ook grappig om in het boek te zien hoe bijvoorbeeld "Ot en Sien" door Jetses werd aangepast toen het boek werd vertaald.
De Nederlandse Ot en Sien zijn twee buurkinderen uit arme arbeidersgezinnen en ze lopen op klompjes.
In de versie die in Nederlands-Indië werd gepubliceerd, zijn de kinderen echter getransformeerd tot welvarende jongelui.
Blanken in Indonesië hadden het immers niet slecht.
De Duitse Ot en Sien (verschenen in "Noch bei Mutter", zoals de eerste versie van Ot en Sien in ons land "Nog bij moeder" heette) zien er wéér anders uit.
Kinderbijbel
Het illustreren van Anne de Vries'' kinderbijbel (vanaf 1936) is volgens Niemeijer voor Jetses een hoogtepunt uit zijn carrière geweest.
Aan uitgeverij Kok liet hij weten dat hij het een bijzonder boeiende opdracht en een fascinerende uitdaging vond.
Niemeijer zegt:
"Jetses was een heel gelovig man.
Hij behoorde tot de Nederlandse Hervormde Kerk.
Omdat hij meestal gebonden was aan opdrachten, had hij niet altijd de gelegenheid zijn geloof ook in zijn tekeningen te uiten.
Bij het illustreren van de kinderbijbel was dit wel het geval".
Waarin lag de kracht van Jetses werk?
Is het louter nostalgie dat zijn werk nu al een kleine eeuw populair maakt?
Niemeijer:
,,Jetses wist diepmenselijke tekeningen te maken.
Het bijzondere is dat hij daar al mee begon toen de kinderpsychologie nog in de kinderschoenen stond en de schoolboekjes er nog saai uitzagen.
Jetses heeft zich ondanks dat hij een jarenlange vakopleiding achter de rug had, nooit te belangrijk gevoeld om ''simpele'' schoolboekjes te illustreren.
Hij maakte tekeningen die precies bij het gevoelsleven van kinderen aansloten.
Dat vergeten mensen vaak als ze zeggen dat Jetses werk iets braafs en liefs heeft.
Het is waar dat Jetses in zijn tekeningen de werkelijkheid vermengt met poëzie, maar ze waren bedoeld voor jonge kinderen die hun weg in de wereld nog moesten vinden.
Het verhaal dat Niemeijer in de biografie vertelt, is voornamelijk gebaseerd op gesprekken met Dien en op de "Levensherinneringen", die Jetses op hoge leeftijd schreef.
Hij heeft onderzoek gedaan in Nederland en Duitsland en zijn speurtochten hebben veel boeiend materiaal opgeleverd.
Noten die verwijzen naar de precieze bron van de gegevens worden soms in het boek gemist.
De foto''s van de familie Jetses en de huizen die zij bewoonden, doen het goed.
Achterin de levensbeschrijving zijn een bibliografie en vier pagina''s levensdata opgenomen. N.a.v. "De wereld van Cornelis Jetses", door Jan A. Niemeijer; herdrukt en uitgebreid door uitg. Callenbach, Baarn, eind oktober 1995; .
Aan uitgeverij Kok liet hij weten dat hij het een bijzonder boeiende opdracht en een fascinerende uitdaging vond.
Niemeijer zegt:
"Jetses was een heel gelovig man.
Hij behoorde tot de Nederlandse Hervormde Kerk.
Omdat hij meestal gebonden was aan opdrachten, had hij niet altijd de gelegenheid zijn geloof ook in zijn tekeningen te uiten.
Bij het illustreren van de kinderbijbel was dit wel het geval".
Waarin lag de kracht van Jetses werk?
Is het louter nostalgie dat zijn werk nu al een kleine eeuw populair maakt?
Niemeijer:
,,Jetses wist diepmenselijke tekeningen te maken.
Het bijzondere is dat hij daar al mee begon toen de kinderpsychologie nog in de kinderschoenen stond en de schoolboekjes er nog saai uitzagen.
Jetses heeft zich ondanks dat hij een jarenlange vakopleiding achter de rug had, nooit te belangrijk gevoeld om ''simpele'' schoolboekjes te illustreren.
Hij maakte tekeningen die precies bij het gevoelsleven van kinderen aansloten.
Dat vergeten mensen vaak als ze zeggen dat Jetses werk iets braafs en liefs heeft.
Het is waar dat Jetses in zijn tekeningen de werkelijkheid vermengt met poëzie, maar ze waren bedoeld voor jonge kinderen die hun weg in de wereld nog moesten vinden.
Het verhaal dat Niemeijer in de biografie vertelt, is voornamelijk gebaseerd op gesprekken met Dien en op de "Levensherinneringen", die Jetses op hoge leeftijd schreef.
Hij heeft onderzoek gedaan in Nederland en Duitsland en zijn speurtochten hebben veel boeiend materiaal opgeleverd.
Noten die verwijzen naar de precieze bron van de gegevens worden soms in het boek gemist.
De foto''s van de familie Jetses en de huizen die zij bewoonden, doen het goed.
Achterin de levensbeschrijving zijn een bibliografie en vier pagina''s levensdata opgenomen. N.a.v. "De wereld van Cornelis Jetses", door Jan A. Niemeijer; herdrukt en uitgebreid door uitg. Callenbach, Baarn, eind oktober 1995; .
In 1933 werd hij in Groningen geboren.
Na zijn opleiding werkte Niemeijer als journalist voor "De Nieuwe Provinciale Groninger Courant", later opgegaan in het dagblad "Trouw".
In ''63 schreef hij op verzoek van een uitgever zijn eerste boek, over Groningen.
Dat was het begin van een uitgebreide schrijverscarrière.
Allerlei uitgaven over geografie, heemkunde en historie volgden.
Vooral het kinderboekje "Donkere Stad", over Groningen in de Tweede Wereldoorlog, ligt hem na aan het hart.
Op een dag stuitte hij op de tekenaar Cornelis Jetses, die in 1873 in Groningen het levenslicht zag.
Het leek Niemeijer aardig over deze man iets te schrijven in het Jaarboek Groningen 1973, waaraan hij bijdragen leverde.
Tot zijn verbazing bleek de tekenaar vrijwel onbekend.
Dat was voor de journalist reden tot nader onderzoek.
Op het artikel "Cornelis Jetses, wat is zijn geheim?" in het Groninger jaarboek volgde met medewerking van Niemeijer een documentaire bij de EO.
In 1976 verscheen van zijn hand de biografie "De wereld van Cornelis Jetses".
Na zijn opleiding werkte Niemeijer als journalist voor "De Nieuwe Provinciale Groninger Courant", later opgegaan in het dagblad "Trouw".
In ''63 schreef hij op verzoek van een uitgever zijn eerste boek, over Groningen.
Dat was het begin van een uitgebreide schrijverscarrière.
Allerlei uitgaven over geografie, heemkunde en historie volgden.
Vooral het kinderboekje "Donkere Stad", over Groningen in de Tweede Wereldoorlog, ligt hem na aan het hart.
Op een dag stuitte hij op de tekenaar Cornelis Jetses, die in 1873 in Groningen het levenslicht zag.
Het leek Niemeijer aardig over deze man iets te schrijven in het Jaarboek Groningen 1973, waaraan hij bijdragen leverde.
Tot zijn verbazing bleek de tekenaar vrijwel onbekend.
Dat was voor de journalist reden tot nader onderzoek.
Op het artikel "Cornelis Jetses, wat is zijn geheim?" in het Groninger jaarboek volgde met medewerking van Niemeijer een documentaire bij de EO.
In 1976 verscheen van zijn hand de biografie "De wereld van Cornelis Jetses".
Daarna kwamen de boeken
"Toen je nog op straat kon spelen";
"Leven op het platteland";
"Uit het schetsboek van Cornelis Jetses";
"Zo'n andere wereld";
"Afke's tiental" door Nienke van Hichtum, uitgegeven zoals het in 1903 oorspronkelijk met Jetses illustraties (die in latere drukken gedeeltelijk verdwenen) verscheen, en'
"Kijk, Ot en Sien".
"Toen je nog op straat kon spelen";
"Leven op het platteland";
"Uit het schetsboek van Cornelis Jetses";
"Zo'n andere wereld";
"Afke's tiental" door Nienke van Hichtum, uitgegeven zoals het in 1903 oorspronkelijk met Jetses illustraties (die in latere drukken gedeeltelijk verdwenen) verscheen, en'
"Kijk, Ot en Sien".
Er is nu vrijwel geen Nederlander meer die Cornelis Jetses en zijn werk niet kent.
De grote, maar o zo bescheiden tekenaar is eindelijk uit de schaduw gekomen.
Zelf maakte hij het niet meer mee, maar dochter Dien en Jan A. Niemeijer bleven altijd met elkaar in contact, totdat Dien (die in haar kinderjaren model stond voor "Sien") recent overleed.
De grote, maar o zo bescheiden tekenaar is eindelijk uit de schaduw gekomen.
Zelf maakte hij het niet meer mee, maar dochter Dien en Jan A. Niemeijer bleven altijd met elkaar in contact, totdat Dien (die in haar kinderjaren model stond voor "Sien") recent overleed.
Literatuur
- Niemeijer, Jan A.(1976) De Wereld van Cornelis Jetses. De Vuurbaak, Groningen. ISBN 90 6015 323 5
- Niemeijer, Jan A.(1997) Kijk, Ot en Sien, een klassieker in de Nederlandse jeugdliteratuur. Baarn, Callenbach ISBN 90 3300 230 2. Eerder, in 1991, uitgegeven door FPB uitgevers te Drachten.
Geertinus Niemeijer (1920-1943)
zoon van Hendrik Niemeijer en Zwaantje Wiegers
Vermeldingen
- Geboren op 22 november 1920 te Valthermond.
- Overleden op 2 februari 1943 te Buchenwald.
Beschrijving
Hij werd op 22 november 1942 in Rütenbrock gearresteerd na een vluchtpoging vanuit Walsrode, waar hij moest werken in een munitiefabriek.
Samen met lotgenoten vluchtte hij. In Rütenbrock hoopten zij, door zich te mengen onder het kerkvolk daar, te ontkomen aan de achtervolgers en vandaar de grens weer over te steken naar het vaderland.
Dat mislukte doordat zij werden herkend.
Hij werd als aanstichter van de vlucht aangemerkt en op transport gesteld naar Buchenwald, met dodelijk gevolg.
Zijn mede-vluchters keerden naar de munitiefabriek terug.
(Bron: Oom Jacob 27 juni 1997).
Broer Jan Niemeijer, journalist bij het Nieuwsblad van het Noorden, deed in juni/juli 2001onderzoek naar de achtergronden naar de omstandigheden waaronder Geertinus overleed.
In het Nieuwsblad van het Noorden van 16 juli 2001 wordt daarvan verslag gedaan.
Geertinus was tewerkgesteld in de enorme munitiefabriek van Bomlitz nabij Walsrode, een complex van enkele honderden hectaren, grotendeels ondergronds gebouwd en zo goed gecamoufleerd dat de geallieerden het nooit hebben ontdekt.
Geertinus werkte er niet lang; hij besloot er vandoor te gaan.
Nadat hij weer was opgepakt (zie boven) kwam hij op 23 januari 1943 in Buchenwald aan.
Hij was ernstig ziek en overleed tien dagen later.
Zijn lichaam werd gecremeerd in de ovens van het concentratiekamp, zijn as buiten verstrooid.
Jan is een actie gestart voor de totstandkoming in Bomlitz van een blijvende herinnering aan de dwangarbeiders die in de munitiefabriek hebben gewerkt en waarvan er velen om het leven zijn gekomen als gevolg daarvan.
De burgemeester van Bomlitz ondersteunt zijn actie.
Copyright © 2006 J. Niemeijer
3 maart 2013
De spiedende reporter uit Noordhorn
Je ziet een paar foto's om een indruk te geven van de rotonde
Nummer 9 en 11 Langestraat gaan tegen de vlakte.
Gisteren op 2 maart 2013 kwam Hiemstra melden, dat zijn huis nummer Langestraat 9 aan de provincie is verkocht.
Hij moet een ander onderkomen zoeken.
De linkse 2 gaan er af.
4 maart 2013
Hoi Jan Thijs,
de krant en de leerling -journalisten en de foto's daarbij .
Heijs,ik hoop dat ik het goed schrijf,staat op de laatst foto met een
vrouw,wie zij is weet ik niet.
Goed van jou om al die verhalen bij elkaar te zetten,die over Vader en
de Krant gaan.
Bedankt voor al je in zet.
Jan Thijs , ik heb de doopnaam gekregen......Janny,dus niet Jannie.
Janny,is een iets mooiere naam.
Groetjes,
Janny !!!
 |
| JAN DE HAAN |
Sonoy heeft ook in het boek "DE HOLLE POLSTOK" een belangrijke rol.
Daaruit bleek, dat Jan de Haan, als schrijver zich goed voorbereidde, als hij een historisch verhaal schreef.
Grappig is, dat Sonoy met het Staatse leger een nederlaag leed bij Noordhorn op 30 september 1581
Diederik Sonoy
Zo weinig de Groninger en Ommelander calvinisten moesten hebben van graaf Willem Lodewijk van Nassau, zo’n rotsvast vertrouwen hadden ze in de watergeus Diederik (Dirk) Sonoy (1529-1597).
Sonoy was geboren te Kalkar aan de Nederrijn, nam in 1566 deel aan het Compromis der Edelen, dat om vrijheden voor de gereformeerde religie vroeg, en zag zich in het volgende jaar genoodzaakt uit te wijken.
In 1572 werd hij door Willem van Oranje tot gouverneur van Enkhuizen benoemd.
Van daaruit veroverde hij Medemblik, Hoorn en andere plaatsen.
Van 1572 tot 1588 was hij gouverneur van Hollands Noorderkwartier, waar
hij oorlog voerde tegen de Spanjaarden.
In het ontzet van Alkmaar (‘Van Alkmaar begint de victorie’, 1573) had hij een belangrijk aandeel.
Opmerkelijk was de wreedheid, waarmee hij optrad tegen de katholieken en degenen die hij ervan verdacht met de vijand te heulen.
In deze tijd kreeg hij te maken met de Spaanse kolonel Francisco Verdugo, die toen gouverneur van Haarlem was.
Sonoy en Verdugo schreven elkaar brieven waarvan de omslachtige beleefdheid in schril contrast staat met de schampere en bittere verwijten die deze tegenstanders elkaar tegelijkertijd maakten.
Sonoy wees er onder meer op dat Verdugo zijn naam ten volle waarmaakte (het Spaanse woord ‘verdugo’ betekent onder andere ‘beul’).
Sonoy was geboren te Kalkar aan de Nederrijn, nam in 1566 deel aan het Compromis der Edelen, dat om vrijheden voor de gereformeerde religie vroeg, en zag zich in het volgende jaar genoodzaakt uit te wijken.
In 1572 werd hij door Willem van Oranje tot gouverneur van Enkhuizen benoemd.
Van daaruit veroverde hij Medemblik, Hoorn en andere plaatsen.
Van 1572 tot 1588 was hij gouverneur van Hollands Noorderkwartier, waar
hij oorlog voerde tegen de Spanjaarden.
In het ontzet van Alkmaar (‘Van Alkmaar begint de victorie’, 1573) had hij een belangrijk aandeel.
Opmerkelijk was de wreedheid, waarmee hij optrad tegen de katholieken en degenen die hij ervan verdacht met de vijand te heulen.
In deze tijd kreeg hij te maken met de Spaanse kolonel Francisco Verdugo, die toen gouverneur van Haarlem was.
Sonoy en Verdugo schreven elkaar brieven waarvan de omslachtige beleefdheid in schril contrast staat met de schampere en bittere verwijten die deze tegenstanders elkaar tegelijkertijd maakten.
Sonoy wees er onder meer op dat Verdugo zijn naam ten volle waarmaakte (het Spaanse woord ‘verdugo’ betekent onder andere ‘beul’).
Tussen 1575 en 1580 diende Sonoy de graaf van Rennenberg en veroverde Kampen en Deventer voor de Staten.
Nadat Rennenberg in 1580 samen met de stad Groningen de zijde van koning Filips II en het katholicisme had gekozen, bestreed Sonoy zijn voormalige superieur.
Daarbij maakte hij kennis met Groningerland.
Willem van Oranje stuurde hem naar Coevorden en Wedde om de toegangen
naar Groningen af te snijden.
In verband hiermee begon Sonoy met de aanleg van een schans te Bourtange.
Nadat Staatse troepen zich bij Hardenberg door een koningsgezind hulpleger
hadden laten verrassen (juni 1580), trok Sonoy zich samen met de rest van het
Staatse leger uit Groningerland terug.
Nadat Rennenberg in 1580 samen met de stad Groningen de zijde van koning Filips II en het katholicisme had gekozen, bestreed Sonoy zijn voormalige superieur.
Daarbij maakte hij kennis met Groningerland.
Willem van Oranje stuurde hem naar Coevorden en Wedde om de toegangen
naar Groningen af te snijden.
In verband hiermee begon Sonoy met de aanleg van een schans te Bourtange.
Nadat Staatse troepen zich bij Hardenberg door een koningsgezind hulpleger
hadden laten verrassen (juni 1580), trok Sonoy zich samen met de rest van het
Staatse leger uit Groningerland terug.
Een jaar later had Dirk Sonoy een belangrijk aandeel in de verovering van Friesland op de koningsgezinden.
Op 19 juli 1581 wist hij bij Visvliet een koninklijke strijdmacht te verslaan.
Aan deze successen kwam een einde door de slag bij Noordhorn (30 september 1581).
In de Staatse legermacht die hier—door Verdugo!—vernietigend werd verslagen, vochten ook negen vendels van Sonoys Noordhollandse regiment mee.
Op 19 juli 1581 wist hij bij Visvliet een koninklijke strijdmacht te verslaan.
Aan deze successen kwam een einde door de slag bij Noordhorn (30 september 1581).
In de Staatse legermacht die hier—door Verdugo!—vernietigend werd verslagen, vochten ook negen vendels van Sonoys Noordhollandse regiment mee.
Nadat de 18-jarige Maurits van Nassau in 1585 stadhouder van Holland en
Zeeland en kapitein-generaal van de troepen was geworden, weigerde Sonoy de nieuwe
leider trouw te zweren.
Net als de meeste overtuigde gereformeerden wantrouwde hij de Hollandse regenten en beschouwde hij mensen als Maurits, Willem Lodewijk en Filips van Hohenlohe als hun instrumenten.
Dezen heulden in het geheim met de vijand, zo meende hij.
Trouw aan deze lijn koos hij in het conflict tussen de Staten-Generaal en de
graaf van Leicester voor de laatste.
Zeeland en kapitein-generaal van de troepen was geworden, weigerde Sonoy de nieuwe
leider trouw te zweren.
Net als de meeste overtuigde gereformeerden wantrouwde hij de Hollandse regenten en beschouwde hij mensen als Maurits, Willem Lodewijk en Filips van Hohenlohe als hun instrumenten.
Dezen heulden in het geheim met de vijand, zo meende hij.
Trouw aan deze lijn koos hij in het conflict tussen de Staten-Generaal en de
graaf van Leicester voor de laatste.
Terwijl de uitgeweken Ommelander heren en Willem Lodewijk plannen maakten voor een inval in Groningerland (zomer 1587), was Leicester samen met Dirk Sonoy bezig een coup voor te bereiden tegen de Staten-Generaal, graaf Maurits van Nassau en de Hollandse advocaat Johan van Oldenbarnevelt.
Leicesters opzet mislukte, maar ook na het vertrek van de Engelse gouverneur probeerde Sonoy zich in het Noorderkwartier te handhaven.
Maurits belegerde hem in Medemblik, maar er moest Engelse bemiddeling aan te pas komen om Sonoy ertoe te brengen Maurits de stad binnen te laten.
Omdat de Staten van Holland van de lastige Sonoy af wilden en deze ook zelf niet langer in Staatse dienst wenste te blijven, kreeg hij zijn ontslag en emigreerde met zijn gezin naar Engeland.
Daar kreeg hij van koningin Elizabeth een stuk overstroomd land, dat hij met kolonisten uit Noord-Holland bruikbaar probeerde te maken.
Leicesters opzet mislukte, maar ook na het vertrek van de Engelse gouverneur probeerde Sonoy zich in het Noorderkwartier te handhaven.
Maurits belegerde hem in Medemblik, maar er moest Engelse bemiddeling aan te pas komen om Sonoy ertoe te brengen Maurits de stad binnen te laten.
Omdat de Staten van Holland van de lastige Sonoy af wilden en deze ook zelf niet langer in Staatse dienst wenste te blijven, kreeg hij zijn ontslag en emigreerde met zijn gezin naar Engeland.
Daar kreeg hij van koningin Elizabeth een stuk overstroomd land, dat hij met kolonisten uit Noord-Holland bruikbaar probeerde te maken.
Enkele jaren later verhuisde hij naar het Oostfriese Norden, maar
nadat Groningen door het Staatse leger was veroverd, ging hij op de
borg Dijksterhuis in Pieterburen wonen.
Daar overleed hij op 2 juni 1597 aan een beroerte.
Dat Dirk Sonoy zijn laatste jaren op Dijksterhuis sleet was geen toeval:
Het huis Dijksterhuis of Ten Dijke behoorde toe aan zijn schoonzoon Luert
Manninga.
Halverwege de zestiende eeuw was de Pieterbuurster borg in handen gekomen van Hayo Manninga, een hervormingsgezinde jonker die uit Oost-Friesland afkomstig was.
In het jaar 1585, hetzelfde jaar waarin Sonoys enige dochter Emerentiana met Luert Manninga was getrouwd, was ook Dirk Sonoy zelf een (tweede) huwelijk aangegaan met een vrouw uit Groningerland:
Johanna de Mepsche, dochter van Roelof de Mepsche (van Meyma te Rasquert) en Ode Tamminga.
nadat Groningen door het Staatse leger was veroverd, ging hij op de
borg Dijksterhuis in Pieterburen wonen.
Daar overleed hij op 2 juni 1597 aan een beroerte.
Dat Dirk Sonoy zijn laatste jaren op Dijksterhuis sleet was geen toeval:
Het huis Dijksterhuis of Ten Dijke behoorde toe aan zijn schoonzoon Luert
Manninga.
Halverwege de zestiende eeuw was de Pieterbuurster borg in handen gekomen van Hayo Manninga, een hervormingsgezinde jonker die uit Oost-Friesland afkomstig was.
In het jaar 1585, hetzelfde jaar waarin Sonoys enige dochter Emerentiana met Luert Manninga was getrouwd, was ook Dirk Sonoy zelf een (tweede) huwelijk aangegaan met een vrouw uit Groningerland:
Johanna de Mepsche, dochter van Roelof de Mepsche (van Meyma te Rasquert) en Ode Tamminga.
Diederik Sonoy is begraven in de kerk te Pieterburen, waar een rouwbord aan hem herinnert.
INLOOPBIJEENKOMST over de voorgenomen werkzaamheden.
Op woensdag 6 maart 2013 tussen 16.30 uur en 20.30 uur een inloopbijeenkomst over de voorgenomen werkzaamheden bij Zuidhorn.
Het Verenigingsgebouw De Dörpsstee in Noordhorn
.jpg)
.jpg)
Het project heeft 3 mijlpalen en is als volgt opgebouwd:
* Wegomlegging N355, inclusief de hoge vaste brug:
Gereed op 1 juli 2014
* Verruimen van het Van starkenborghkanaal:
Gereed op 1 december 2014
* Tijdelijk baggerdepot:
Afgewerkt op 1 december 2015
Half maart 2013 begint hoofdaannemer GMB met de werkzaamheden.
Hoofdaannemeter GMB presenteert de planning tijdens de informatie.
De planning is na de informatieavond terug te vinden zijn op de site van de provincie.
Overlast leert dat dit soort grote projecten tijdens de uitvoering voor de nodige overlast zullen zorgen.
Dit kan overlast betekenen voor de bereikbaarheid van uw woning of bedrijf, maar ook geluidsoverlast door o.a. hei- en sloopwerkzaamhgeden.
Wij vragen hiervoor uw begrip.
Over de exacte in vulling hiervan zal hoofdaannemer GMB u tijdig informeren.
Hoofdaannemer GMB is tijdens de uitvoering ook het aanspreekpunt voor de omgeving
Informatie
Als u na deze informatieavond nog vragen heeft of informatie wenst dan kunt u dit mailen naar:
projectzuidhorn@provinciegroningen.nl of kijk op de site van de provincie Groningen:
www.provinciegroningen.nl/werkzaamhedenzuidhorn
Tijdens de uitvoering kunt u terecht bij de hoofdaannemeter GMB aan de Industrieweg 5 te Noordhorn.
Hier wordt elke maandagmiddag tussen 14.00 uur tot 16.uur een inloopspreekuur gehouden.
U kunt uw vragen en suggesties ook mailen naar gmbprojectzuidhorn@gmb.eu.
In geval van nood of bij klachten kunt u het volgende telefoonnummer gebruiken:
* GMB Civiel 06- 53587159
Groningen, 6 maart 2013
Informatieavond Project Werkzaamheden Zuidhorn 6 maart 2013
Tussen 2013 en 2015 gaat de provincie Groningen starten met het prokect "Werkzaamhedren Zuidhorn".
In het kader van dit project wordt een vaste hoge brug aangelegd over het Van Starkenborghkanaal.
De op- en afritten aan weerszijden van de brug worden bevormd door grondbergingen, die bestaan uit grond die is veijgekomen bij het uitdiepen en verbreden van het Van Starkenborghkanaal.
De wegomleggingf van de N355 zal op de nieuwe brug aansluiten.
Onder de Langestraat komt een tunnel die aansluit op de nieuwe rotonde bij bedrijventerrein Mokkenburg.
.jpg)
Stand van zaken
In de periode 2011- 2012 heet de provincie de werkzaamhgeden bij Zuidhorn aanbesteed.
Het ging hierbij om een bijzonder contract, waarbij de opdfrachtnemer voor een groot deel verantwoordelijk is voor het ontwerp en de bouw van het project.
Hoofdaannemer GMB kwam als beste uit de selectie van inschrijvers en is druk bezig met de voorbereidingen.
Deze avond willen wij u aannemen in de uitwerking van het project door de hoofdaannemer GMB.
Hierbij wordt ingegaan op o.a. de vormgeving van de brug, de tunnel en de aansluiting op de N355.
Vergunningen
Voor de uitvoering moeten er vergunningen worden gevraagd, zoals kap- en bouwvergunningen.
Hierover wordt u door de gemeente Zuidhorn geïnformeerd door de advertenties in de huis- aan- huisbladen.
Hoofdaannemer GMB verzorgt de vergunningaanvraag namens de provincie Groningen bij de gemeente Zuidhorn.
Er is genoeg om te zien.
Het maakte op ons een goede indruk, erwas veel deskundigheid aanwezig.
De belangstelling van burgers uit de gemeente was aanzienlijk
We hadden enkele vragen en kregen daarop duidelijke antwoorden.
Bijvoorbeeld over de eventuele overlast en hoe komen we fatsoenlijk van huis.
Het gesprek tussen Heleen en de vertegenwoordiger van de hoofdaannemer.
Hij vertelt mij dat er een extra ontsluiting komt in de rijksstraatweg tijdens de werkzaamheden
Hier zie je het gebied rond de oude brug.
De nieuwe brug komt hoger te liggen en wel ruim 0.50 cm
Heleen de Haan en Antje en Thie Katerberg
De plattegrond met de rotonde en de tunnel benevens fietspaden
Anna Veneman uit Noordhorn
De hefbrug
De hefbrug andermaal
Gesprek tussen Anna , Heleen en de vertegenwoordiger van de hoofdaannemer GMB
 |
De spiedende reporter Bennie is nog steeds aan het kitten |
Het echtpaar zwanen in het weiland
Mijn vader schreef:
DE TORENKLOK ZWEEG...........
De mislukte overrompeling van Sluis
De mislukte overrompeling van Sluis
Uit de geschiedenis:
De Slag bij Sluis was een zeeslag tijdens de Tachtigjarige Oorlog op 26 mei 1603
tussen een Spaanse vloot onder Frederik Spinola en een Zeeuwse vloot onder
Joost de Moor.
tussen een Spaanse vloot onder Frederik Spinola en een Zeeuwse vloot onder
Joost de Moor.
Slag
Frederik Spinola was een kaperkapitein die reeds bij Portugal een nederlaag had
geleden tegen een Engels eskader en bij Oostende tegen een Hollands eskader.
In Sluis herbouwde hij zijn vloot. Buitengaats wachtte een blokkade-eskader van
twee galeien, een kleiner schip en een bewapende koopvaarder onder
Joos(t) de Moor.
geleden tegen een Engels eskader en bij Oostende tegen een Hollands eskader.
In Sluis herbouwde hij zijn vloot. Buitengaats wachtte een blokkade-eskader van
twee galeien, een kleiner schip en een bewapende koopvaarder onder
Joos(t) de Moor.
Op 26 mei kwam Spinola naar buiten, profiterend van een windstilte, waardoor
de Zeeuwse vloot in Vlissingen De Moor niet te hulp zou kunnen komen.
Spinola beschikte over acht grote en vier kleinere galeien, alle goed bemand:
250 roeiers en nog eens 200 soldaten.
de Zeeuwse vloot in Vlissingen De Moor niet te hulp zou kunnen komen.
Spinola beschikte over acht grote en vier kleinere galeien, alle goed bemand:
250 roeiers en nog eens 200 soldaten.
De in Dordrecht gebouwde Zwarte Galei onder kapitein Michielszoon werd
door twee van de grote Spaanse galeien geramd.
De Spanjaarden probeerden te enteren, maar werden door enkele wel gerichte
kanonschoten tegengehouden, waarna met zwaard, pistool en mes verder
werd gevochten.
door twee van de grote Spaanse galeien geramd.
De Spanjaarden probeerden te enteren, maar werden door enkele wel gerichte
kanonschoten tegengehouden, waarna met zwaard, pistool en mes verder
werd gevochten.
De galei van Joost de Moor werd door twee vijandelijke galeien aangevallen,
maar ook hier wisten de Spanjaarden niet de overhand te halen.
De kleinere Zeeuwse galei werd eveneens door vier Spaanse schepen
aangevallen, maar gaf hun zo'n warm onthaal dat deze vier schepen zich bij
een hernieuwde aanval op de Zwarte Galei voegden.
maar ook hier wisten de Spanjaarden niet de overhand te halen.
De kleinere Zeeuwse galei werd eveneens door vier Spaanse schepen
aangevallen, maar gaf hun zo'n warm onthaal dat deze vier schepen zich bij
een hernieuwde aanval op de Zwarte Galei voegden.
Na ongeveer een uur slaagde admiraal Haultain er in de haven van Vlissingen
met de Zeeuwse vloot te verlaten.
De Spaanse vloot trok zich, zwaar beschadigd, terug naar Sluis.
Spinola was dodelijk gewond geraakt.
Ook De Moor en Pieterszoon waren gewond, doch herstelden.
Kapitein Michielszoon werd gedood, luitenant Hart leidde hierna de verdediging
van het schip.
met de Zeeuwse vloot te verlaten.
De Spaanse vloot trok zich, zwaar beschadigd, terug naar Sluis.
Spinola was dodelijk gewond geraakt.
Ook De Moor en Pieterszoon waren gewond, doch herstelden.
Kapitein Michielszoon werd gedood, luitenant Hart leidde hierna de verdediging
van het schip.
Deze slag was de enige zeeslag tijdens de Tachtigjarige Oorlog waarbij aan beide
kanten galeien werden ingezet
kanten galeien werden ingezet
.jpg)
Jantje van Sluis
Jantje van Sluis is de bijnaam van een gekleurd houten beeldje uit 1424, dat is
gemaakt door Jacob van Huse en dat in Sluis in het belfort staat en op gezette
tijden de klok slaat.
gemaakt door Jacob van Huse en dat in Sluis in het belfort staat en op gezette
tijden de klok slaat.
Over de oorsprong van dit beeldje doen diverse volksverhalen de ronde.
Een centraal verhaalelement is dat Sluis in 1604 door Prins Maurits werd
eroverd en dat de Spanjaarden de stad weer in handen wilden krijgen.
eroverd en dat de Spanjaarden de stad weer in handen wilden krijgen.
In 1606 was het zover tijdens de Aanval op Sluis (1606).
De Spanjaarden verzonnen een list, waarbij ze een leger opstelden bij de
Oostpoort, terwijl aan de zuidzijde een schijnmanoevre moest plaatsvinden
om de aandacht af te leiden.
Oostpoort, terwijl aan de zuidzijde een schijnmanoevre moest plaatsvinden
om de aandacht af te leiden.
Op het afgesproken tijdstip, als de klok zou slaan, diende de aanval te
worden ingezet.
worden ingezet.
De klok sloeg echter niet, want de klokkensteller, bijgenaamd Jantje van
Sluis, was die dag juist naar de kermis geweest en had daar een biertje te
veel gedronken.
Sluis, was die dag juist naar de kermis geweest en had daar een biertje te
veel gedronken.
Hij liet zijn zoon en zijn neef de klok opwinden.
Zij deden het te stevig, waardoor het klokmechanisme dienst weigerde.
Hierdoor sloeg de klok niet.
De Spanjaarden dachten aan verraad en durfden de stad niet in te nemen.
Toch werden er nog enkele pogingen ondernomen om de stad in te nemen.
Hierbij kwam een aantal wachten van de Oostpoort om het leven, omdat
juist bij hun aankomst de springladingen ontploften die de valbruggen
moesten ontgrendelen.
juist bij hun aankomst de springladingen ontploften die de valbruggen
moesten ontgrendelen.
Jantje van Sluis is sindsdien de held van Sluis.
Het is later in het gerestaureerde belfort teruggeplaatst en geeft sindsdien
weer de tijd aan door elk kwartier op de klok te slaan.
weer de tijd aan door elk kwartier op de klok te slaan.
Hallo Swiebertje of Reporter,
Wat weer een verschillende verhalen heb jij gemaild,
Over al die journalisten die bij Heit hebben gewerkt.
Jan Niemeijer kan ik mij nog wel herinneren,wij hebben Zus daar vaak mee geplaagd,dat hij
wel een leuke jongen voor haar was.
Of zij hem ook echt een leuke jongen vond,dat weet ik niet zeker.
Ook de andere namen van b.v. Sloothaak en Heys en de gezichten komen mij wel weer
bekend voor.
Volgens mij was de vrouw of toen nog de verloofde van Roelof Heys ,toen studente en
droeg zij altijd zo'n baret en volgens mij studeerde zij rechten.
Later toen Klaske en ik in Deventer in het ziekenhuis werkten,zijn wij nog eens bij Heys
en zijn vrouw op bezoek geweest( want zij woonden ook in Deventer) ,maar zij hadden niet
zo veel belangstelling.
Dus zijn wij daar ook nooit meer geweest.
Leuk dat Historische Verhaal over de Torenklok zweeg,wat vader geschreven heeft over
die periode in onze geschiedenis.
Verder speel jij nog steeds de verspieder en houdt jij alles goed in de gaten over alles wat er in jouw omgeving aan de hand is.
Ga zo door , de groetjes van ons hier in Lelystad, Janny en Herman
Werk van George Costant uit Amerika
.JPG)
HET KOLENSCHIP VAN VENLO
Uit de geschiedenis:
Het Verraad van Venlo was een gebeurtenis tijdens de Tachtigjarige Oorlog bij de stad Venlo.
De Staatse legeraanvoerder Maurits van Oranje had een list bedacht om de stad in te nemen.
De list was vergelijkbaar met de Turfschip van Breda.
Maar door goed verweer wisten de Spanjaarden samen met de bevolking de stad te behouden op 21 mei 1597. Het beleg was onderdeel van Maurits' veldtocht van 1597, Maurits' succesvolle offensief tegen de Spanjaarden.
Aanloop
Maurits had in de twee jaar ervoor met name een defensieve oorlog moeten voeren, omdat de Staten-Generaal niet genoeg geld beschikbaar hadden voor het belegeren van steden.
In 1595 had hij een beleg bij Grol moeten opbreken wegens de komst van een Spaans leger en in 1596 verloor hij de stad Hulst aan Albrecht van Oostenrijk.
In het voorjaar van 1597 waren er plannen gemaakt om Venlo met een list in te nemen.
De list zou moeten gaan lijken op de list die ook toe was gepast bij de inname van Breda in 1590, toen soldaten in een turfschip de stad binnengesmokkeld konden worden.
Deze soldaten konden 's nachts de soldaten in de stad verrassen en de stadspoorten openen, om zo versterkingen de stad binnen te laten.
AanslagIn 1595 had hij een beleg bij Grol moeten opbreken wegens de komst van een Spaans leger en in 1596 verloor hij de stad Hulst aan Albrecht van Oostenrijk.
In het voorjaar van 1597 waren er plannen gemaakt om Venlo met een list in te nemen.
De list zou moeten gaan lijken op de list die ook toe was gepast bij de inname van Breda in 1590, toen soldaten in een turfschip de stad binnengesmokkeld konden worden.
Deze soldaten konden 's nachts de soldaten in de stad verrassen en de stadspoorten openen, om zo versterkingen de stad binnen te laten.
Bij Venlo werd Maurits in contact gebracht met drie schippers die toegang hadden tot de stad.
Dankzij hen kon hij een sleutel van de Maaspoort na laten maken.
Op 21 mei openden twee van deze schippers de Maaspoort en seinden Staatse soldaten, verstopt in twee schepen, het teken dat zij Venlo in konden varen.
Deze soldaten moesten in de stad verwarring zaaien, waardoor andere soldaten die rondom Venlo verstopt waren, de stad gemakkelijk konden belegeren en innemen.
Tijdens de aanslag ondervonden de Staatse troepen echter een aantal tegenslagen.
Allereerst was de weerstand in de stad groter dan verwacht.
Dit kwam mede doordat de burgerbevolking de Spaanse troepen te hulp schoot bij het verdedigen
van de stad. Daarnaast was een grote hoeveelheid van de meegenomen kruit nat geworden, waardoor het onbruikbaar was.
De soldaten werden teruggeslagen en de stad bleef zo voor de Spanjaarden behouden.
Dankzij hen kon hij een sleutel van de Maaspoort na laten maken.
Op 21 mei openden twee van deze schippers de Maaspoort en seinden Staatse soldaten, verstopt in twee schepen, het teken dat zij Venlo in konden varen.
Deze soldaten moesten in de stad verwarring zaaien, waardoor andere soldaten die rondom Venlo verstopt waren, de stad gemakkelijk konden belegeren en innemen.
Tijdens de aanslag ondervonden de Staatse troepen echter een aantal tegenslagen.
Allereerst was de weerstand in de stad groter dan verwacht.
Dit kwam mede doordat de burgerbevolking de Spaanse troepen te hulp schoot bij het verdedigen
van de stad. Daarnaast was een grote hoeveelheid van de meegenomen kruit nat geworden, waardoor het onbruikbaar was.
De soldaten werden teruggeslagen en de stad bleef zo voor de Spanjaarden behouden.
Nasleep
De schippers die de stad verraden hadden, moesten zich ook uit Venlo haasten.
Eén schipper ontkwam, maar een ander werd tijdens zijn vlucht gewond aangetroffen en vervolgens gevierendeeld.
De derde schipper werd aan de galg opgehangen.
Maurits trok weg uit de omgeving van Venlo.
In de zomer en najaar begon hij wel een succesvolle veldtocht in het oosten van de Nederlanden.
Eén schipper ontkwam, maar een ander werd tijdens zijn vlucht gewond aangetroffen en vervolgens gevierendeeld.
De derde schipper werd aan de galg opgehangen.
Maurits trok weg uit de omgeving van Venlo.
In de zomer en najaar begon hij wel een succesvolle veldtocht in het oosten van de Nederlanden.
Na het Bestand hernieuwde Spanje zijn poging de Republiek te bedwingen, die was verzwakt door inwendige twisten en de dood van Oldenbarnevelt (1619), terwijl Maurits sterk was verouderd.
Het leger berustte in het defensief; Gulik (1622) en Breda (1625) gingen verloren.
Wel werden de bondgenootschappen met Frankrijk en Engeland deels hersteld (actie ter zee tegen La Rochelle, 1624), terwijl Maurits' opvolger, Frederik Hendrik, na het vertrek van Spinola, begon met een veroveringstocht van steden in het oosten en zuiden ('s-Hertogenbosch, 1629).
Een poging van de Spaanse vloot in Zeeland door te dringen, eindigde met haar ondergang (Slag op het Slaak, 1631), evenals de tocht van een tweede Armada, die door Tromp bij Duins werd vernietigd (1639).
In 1631 liep de opvolger van Spinola, Hendrik van den Bergh, openlijk naar de Staatsen over en smeedde met Carondelet en andere edelen een complot om de Zuidelijke Nederlanden te verdelen tussen Frankrijk en de Republiek.
Den Haag ging niet op het voorstel in, het complot kreeg in het Zuiden weinig bijval en mislukte ten slotte.
De steden langs de Maas, Venlo, Roermond en Maastricht, konden echter wel door Frederik Hendrik worden ingenomen (1632).
In 1637 werd tevens Breda veroverd.
In 1646 veroverden de Fransen Duinkerke.
Het leger berustte in het defensief; Gulik (1622) en Breda (1625) gingen verloren.
Wel werden de bondgenootschappen met Frankrijk en Engeland deels hersteld (actie ter zee tegen La Rochelle, 1624), terwijl Maurits' opvolger, Frederik Hendrik, na het vertrek van Spinola, begon met een veroveringstocht van steden in het oosten en zuiden ('s-Hertogenbosch, 1629).
Een poging van de Spaanse vloot in Zeeland door te dringen, eindigde met haar ondergang (Slag op het Slaak, 1631), evenals de tocht van een tweede Armada, die door Tromp bij Duins werd vernietigd (1639).
In 1631 liep de opvolger van Spinola, Hendrik van den Bergh, openlijk naar de Staatsen over en smeedde met Carondelet en andere edelen een complot om de Zuidelijke Nederlanden te verdelen tussen Frankrijk en de Republiek.
Den Haag ging niet op het voorstel in, het complot kreeg in het Zuiden weinig bijval en mislukte ten slotte.
 |
| Frederik Hendrik |
In 1637 werd tevens Breda veroverd.
In 1646 veroverden de Fransen Duinkerke.
Beide partijen verlangden naar vrede, die na drie jaar onderhandelen bij de Vrede van Münster (1648) tot stand kwam.
De Republiek werd geheel onafhankelijk, zowel van Spanje als van het Duitse Rijk, behield al haar veroveringen en mocht de Schelde afsluiten, terwijl in Oost- en in West-Indië de status-quo gehandhaafd bleef.
De Zuidelijke Nederlanden keerden terug onder direct gezag van Madrid.
 |
| De razende reporter |
Ik zie een duidelijke wegbewijzering met gele borden
Ik houd ze in de gaten.
Ze leggen hier misschien eieren! ....tenminste één van de twee.
Aan het bord zie ik waar ik langs moet.
Maar waarvoor zijn die gele borden.
Dat wordt nog bekend gemaakt:
maandag 11 maart 2013
BOOMSLOOPDAG
 |
| Daar zijn ze! |
 |
| Omgelegd! |
 |
| Ook de bomen op de plek voor de rotonde. |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Als je omdraait! |
 |
| En nog een keer! |
 |
| Even kijken bij het kantoor! |
 |
| Wij laten ons niet opjagen wij zijn aan het werk en niet op de vlucht!! |
 |
| Het team is klaar! |
 |
| Een stuk van de heg gaat er ook aan! |
 |
| Deze bomen moeten eraf! |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| En steunen....de linde! |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Steunen! |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Dichterbij gehaald! |
 |
| En maar zoomen! |
 |
 |
| Het team in actie! |
 |
| De laatste eiken! Op dit stukje! |
 |
| Het wordt al aardig kaal! |
 |
| De eik ingezaagd! |
 |
| De boom in de macht! |
 |
| Een boom in de lucht! |
 |
| Eerst de zijtakken! |
 |
| Het team is actief! |
 |
| Voorzichtig afbreken! |
 |
| Overleggen |
 |
| Eerst de zijtakken erf met de shovel |
 |
| De boom voor Kruizinga vlakbij een lantaarn |
 |
| Met een blazer wordt alles weer netjes! |
 |
| Alleen de stobben, die zijn er nog de rest is versnipperd. |
 |
| Daar lig de resten van de bomen! |
 |
| Dat krijg je, als je omdraait! |
 |
| Het slopen van de linden |
 |
| Even inzagen en weer neerleggen met de shovel. |
 |
| Het zijn net luciferhoutjes! |
 |
| Overleg! |
 |
| Bij de ingang van het industrieterrein staan (dus stonden) een paar linden. |
 |
 |
| Langs de weg zijn ze nog niet klaar. |
 |
| Ik wist niet, dat het ging om JAN BLAAUW |
 |
Bij klaarlichte dag in een rode jas en niet incognito dus klaar om te drukken! JAN BLAAUW in het rood! |
 |
| Daar stonden enkele eiken! |
 |
| Aan het begin van het industrieterrein staan nog wat linden. |
Boom- sloop- dag nummer 2
Moeder neemt deze foto uit de kamer op de bovenverdieping vanwege de kaalheid!
Ook fotografeert uit het bovenraam het weiland.
Je ziet de weg aan de stokjes en waarschuwingsmiddelen voor de vogels
Hier zie je het nog duidelijker!
Ons werd duidelijk gemaakt, dat voor de broedtijd ingegaan was, de bomen geveld moesten worden.
Men had nu duidelijk haast, terwijl de mensen op 9 en 11 nog in de huizen woonden.
Wel een beetje sneu, zo'n rotzooi om zich heen.
Ik klopte bij Heemstra aan en werd binnengehaald vanwege het koude weer.
Ze vertelden van de broedtijd van de vogels, vandaar deze drukte rondom hun huis.
Met geweld werden in één dag alle bomen rondom de huizen gerooid!
Versnipperaar en shovel en de twee zagers
In de tuinen gebruiken ze metalen platen.
De platen worden gelegd op een geschikte plek.
De versnipperaar heeft er een tempo in!
De rodondrons blijven staan!
Ik sta wat achteruit om het geheel overzien.
De heer Blaauw staat er ook met een grote camera bij zich.
Op mijn vraag zegt hij, dat hij incognito voor de gelegenheid is!
Buurman Kruizinga staat ook te fotograferen!
Op de achtergrond staan de populieren.
Volgens mij zijn er zes.
Let daar eens op!
Let op de linde en de kastanjeboom
De populieren staan recht omhoog!
De shovel is begonnen met de aanval!
Deze bomen bedoelde ik.
Alleen wat zijtakjes mogen er af.
De rest blijft keurig staan.
Een dunne boom wordt al gepakt!
Volgens mij waren er wel een stuk of tien!
Want hier staan er alleen zes stuks!
Dit is een duidelijke aanval1
Nu zijn er nog maar 3!
Dit worden 2!
Hier nog 4?
Apart!
Ik zie er nog maar één!
Er zijn over twee:
Een linde en een kastanjeboom!
Wat een leegte.
Dat is toch wennen!
Je zag de populieren vanaf Aduard
Hier is ook deze leegte!
Ook nog van afstand!
Om en bij twee huizen 9 en 1 1 Lagestraat!
Gebroederlijk samen!
Alleen nog snippers!
Deze leegheid!!
14 maart 2013
De sloot werd uitgebaggerd!
Ook hier liggen houtblokken!
Toch even kijken tussen de twee huizen over het weiland!.......De weg is uitgetekend met stokjes.
Hier heb je een mooie uitzicht op het schoolhuis van KOK
De toekomstige weg ligt hier!
Kok wil graag het hoekje, dat overblijft langs de tunnel!
Hier komt de tunnel weer omhoog!
De linde en de kastanje staan rechtop!
Onder het middageten schrikken we door een autobus!
Er stappen jongeren uit....en wij denken ze zoeken hier een feestje!
Maar gelukkig zijn het studenten en ze spreken wel engels.
Dus ik vraag wat ze zijn.
Ze hebben het over de infrastructuur enz.
Veel hebben ze niet om te melden.
Ook spreken ze maar weinig onderling.
Er wordt gekeken!.
Vervolgens bevolken zij weer de bus ...en rijden maar weer!
Verder begint moeder over het rollend materiëel.
Ze gaan naar de richting brug.
Wij besluiten, dat ze nu bezig zijn bij het kanaal achter de boerderij van Holtman!
Ik loop er langs.
Hij is al onteigend!
Op dit punt komt de brug!
De tekens laten dit zien!
Nog duidelijker!
Op deze plek zijn de bomen ook al gerooid!
Aan de overkant van het kanaal zie ik ze bezig met het kappen van de bomen
Ook hier moeten ze klaar zijn met de bomen als de broedtijd is gekomen!
De snipperaar
De shovel rijdt de stammetjes naar de brug
Daar is hij met de vracht.
Bij de brug aan de overkant
Zij loopt met de hond en hij zit op de fiets, omdat het lopen niet zo goed gaat vanwege zijn voeten.
Ze wezen op de feiten aan deze kant.
Waar komt de hoge brug en hoe ziet de hefbrug er uit,
Hij wordt breder en ze halen de bocht eruit.
Hij vraagt waarom ik niet een muts op mijn hoofd heb, want hij moet dat, want hij wordt voor al wat klaar.
Bij mij kun je dat nog zien, vindt hij.
Faber hielp Jack met de schoorsteen en de vernieuwing van de ramen van ons huis.
Vandaar dat praatje.
De veranderingen vinden ze best wel interessant.
Toch vinden velen het alles wel bar kaal!
15 maart 2013
Allereerst kregen we een email over de wegomleg N355.
Je kunt zien wat er gaat veranderen.
Zeker zeer interessant.
Je hoeft alleen op het onderstreepte WEGOMLEGN355 te klikken
WEGOMLEGN355
Gisteren was er niet veel te beleven.
Ik heb gelopen naar de plek, waar de rotonde komt en tot achter de boerderij Holtman.
Daar komt de hoge brug.
Wie ze zijn?
Dat is de vraag!
Ze dragen geen oranje, maar dat is niet noodzakelijk!.
En bij Sebens 2 stuks.
Hier komt de rotonde.
Je ziet de vlaggetjes rood en wit!
Ik sta bij Meester en overzie het geheel van deze kant!.
Hier begint eigenlijk de Mokkenburgweg!!
Deze foto genomen van de Mokkenburgweg!
Deze paardenstal van Sip van der Veen, bij wie we wel eens patates haalden, is nog niet gesloopt, maar dat doen ze waarschijnlijk in één moeite met de sloop van 9 en 11 Langestraat in mei!
Achter de paardenstal van Sip van der Veen!
De buit van deze week!
Hier ligt de toekomende weg.
Je ziet het aan de rood- witte vlaggetjes
Hier komt de verhoging voor de hoge brug!
Ook hier is er gesloopt!
Dat betekent dat de bomen gesloopt zijn.
Ze zullen de stammen komen weghalen en waarmee gaan ze verder?
Misschien de rotonde?
 |
| The spider women! |
16 maart 2013
Nesten zij?
Ik heb een paar dagen daar gelopen, want ik reken niet op bijzondere dingen!
Dit heeft dus vast te maken met de "BOCHTVERRUIMING" bij het kanaal!!
Waar beginnen zij mee op a.s. maandag?
Ik ben benieuwd.
Ik gok op :
De Rotonde
Verder had ik een kraan gesignaleerd in de buurt van het kanaal......maar waar toe diende hij!!
De kraan staat op het terrein van Kooi voor eigen gebruik......waarschijnlijk!
Dus ik kom bij de brug.
Het wordt nu oversteken en de weg vervolgen op de weg langs het kanaal, langs Holtman en daarachter is de plek, waar de hoge brug komt over het kanaal.
De bomen zijn al geveld!!
.jpg)
.jpg)
17 maart 2013
Echt voorjaar is het nog niet.
Daar is het wachten nog op.
Ondertussen is er genoeg te zien in de buurt.
De route langs de Mokkenburg is verlengd tot de boerderij voorbij Holtman langs het kanaal.
Ik vocht een foto van 1900 van de Mokkenburg.
De boerderij is in 1902 veranderd.
.jpg) |
| 1900 Woonhuis boerderij "Mokkenburg" , eigenaar familie Poll. Omstreeks 1902 vervangen door nieuw woonhuis. .jpg) |
Het huis uiterst rechts gesloopt in verband met de aanleg van het Van Starkenborghkanaal.
Voortuinen gedeeltelijk verdwenen voor oprit brug en aanleg Rijksweg.
Het tweede huis is wit geschilderd en staat nu op de hoek!
.jpg) |
| 1937 |
Links- achter het Slachthuis.
Rechts de eerste nieuwe huizen met daarachter de kassen van de familie Groeneveld.
Nog geen kastanjebomen!!
.jpg) |
| 1906 Luikje, Renske en Wilhelmina van Sloten, geboren 19 juli 1904, met moeder op de foto. |
.jpg) |
| 1974 Jan Marinus en Marinus de Haan, geboren 29 mei 1974, met oma Dorst- Zweers |
.jpg)
 |
| Monnickendam |
Jan Arentsz, de hageprediker uit de 16e eeuw In Alkmaar en omgeving was Jan Arentsz vier eeuwen geleden een bekende en geliefde figuur. Oorspronkelijk was hij een eenvoudige mandenmaker, maar hij was ook een beroemde verteller. Gegrepen door de ideeën van de Reformatie, hem bijgebracht door zijn Alkmaarse pastoor en leermeester Cornelis Cooltuin, ontwikkelde hij zich tot één der eerste hagepredikers.
In 1566 organiseerde hij in het open veld (tussen de ‘hagen’) bij Alkmaar bijeenkomsten, waar de mensen van heinde en verre naar toe kwamen.
Met de komst van Alva begonnen de godsdienstvervolgingen.
Toen moest Jan Arentsz vluchten, zelfs naar Emden, over de Duitse grens in Oost-Friesland. Op de daar gehouden synode in 1571 was hij waarschijnlijk nog aanwezig.
In 1572, vier jaar na het uitbreken van de vrijheidsoorlog tegen Spanje (de zg. ‘tachtigjarige oorlog’) had Alkmaar zich onder het gezag van de Prins van Oranje gesteld.
Jan Arentsz kon daardoor weer veilig terugkomen uit Duitsland om predikant te worden in zijn geliefde vaderstad.
In maart 1573 leidde hij er een belangrijke synode, waar goed werk werd verricht voor de organisatie van de jonge kerk in Noord-Holland.
Korte tijd later vielen de Spanjaarden echter Alkmaar aan.
Het grote feest van Alkmaars Victorie op 8 oktober 1573 heeft
Jan Arentsz niet meer meegemaakt, want tijdens het beleg door de Spanjaarden stierf hij op 28 augustus 1573.
Het nieuwe in de leer van ‘meester’ Jan Arentsz was, dat hij Jezus Christus als middelpunt beschouwde van de Bijbel.
Uit het leven, het lijden en de opstanding van Christus leren wij, vertelde Jan Arentsz, Gods bijzondere liefde en zorg voor alle mensen.
Dat was in die dagen een nieuwe gedachte, waar velen in die moeilijke tijd steun uit konden putten. Vanuit dezelfde overtuiging proberen wij nu met elkaar een open christelijke school te zijn.
Jan Arentsz’ ideeën kunnen ook in onze tijd inspirerend zijn voor onze leerlingen, de ouders en de collega’s.
In 1992 publiceerde de school het boek ‘Jan Arentsz, de mandenmaker van Alkmaar, voorman van de Hollandse reformatie’ (uitgeverij Verloren te Hilversum, ISBN 90.6550.350.1).
Niet alleen het levensverhaal van Jan Arentsz wordt hierin verteld, ook de geschiedenis van Alkmaar in de 16e eeuw krijgt ruime aandacht.
Dit boek is in de erkende boekhandel te koop en te leen in de schoolmediatheek.
Onze schoolnaam verwijst naar een bijzondere figuur uit de Alkmaarse geschiedenis.
Hij leefde in de tijd van 'Alkmaars Victorie', wat elk jaar nog op 8 oktober wordt herdacht en gevierd.
Het was een tijd van godsdienstoorlogen en vervolging.
Er was geen vrijheid van geloof en van geweten.
Ons land raakte er door in oorlog met Spanje, waarvan de koning ook onze vorst was.
Die zond zijn legers naar ons land. Waar ze kwamen zaaiden ze dood en verderf.
Bij Alkmaar lukte het voor het eerst de vijand te weerstaan.
Hier begon de vrijheid van ons land.
Wie meer wil lezen vindt hier het hoofdstuk over Jan Arentsz en Cornelis Cooltuyn uit de Geschiedeniscanon van Alkmaar, zoals het werd gepubliceerd in de Alkmaarsche Courant van 13 oktober.
Het "Jan Arentszlied" is hier te vinden. De Alkmaarse mandenmaker Jan Arentsz heeft een niet geringe bijdrage geleverd aan de verspreiding van het gereformeerde gedachtegoed in het zestiende-eeuwse Holland. Hij hield een van de eerste hagepreken in Holland, gaf leiding aan de eerste gereformeerde gemeente van Amsterdam en moest als gevolg daarvan een aantal jaren in ballingschap doorbrengen. Weer op vrije voeten zette hij zijn werk voort: Hij leidde ook in Alkmaar de eerste gereformeerde gemeente en legde bovendien de fundamenten voor de organisatie van de gereformeerde kerk in Holland. G.N.M. Vis beschrijft in deze monografie leven en werk van de actieve Alkmaarse mandenmaker tegen de achtergrond van de religieuze en politieke situatie in het zestiende-eeuwse Holland.
Met de komst van Alva begonnen dus de godsdienstvervolgingen. Toen moest Jan Arentsz vluchten, zelfs naar Emden, over de Duitse grens in Oost-Friesland. Op de daar gehouden synode in 1571 was hij waarschijnlijk nog aanwezig. In 1572, vier jaar na het uitbreken van de vrijheidsoorlog tegen Spanje (de zgn. „tachtigjarige oorlog‟) had Alkmaar zich onder het gezag van de Prins van Oranje gesteld.
Jan Arentsz kon daardoor weer veilig terugkomen uit Duitsland om predikant
te worden in zijn geliefde vaderstad.
In maart 1573 leidde hij er een belangrijke
Korte tijd later vielen de Spanjaarden echter Alkmaar aan.
synode, waar goed werk werd verricht voor de organisatie van de jonge kerk in
Noord-Holland.
Het grote
feest van Alkmaars Victorie op 8 oktober 1573 heeft Jan Arentsz niet meer
meegemaakt, want tijdens het beleg door de Spanjaarden stierf hij op 28 augustus
1573
|
19 maart 2013
Deze keer begin ik achteraan.
Dit is dus de laatste foto van gisteren.
Je krijgt ze vandaag te zien!
Hier is het kantoor van het GMB.
Het is vier uur.
Ze stoppen.
Achterin maken ze een parkeerplaats voorhet GMB
In het kanaal passeren twee schepen elkaar!
Hier is het begin tenminste, denk ik, van de bochtverruiming van het kanaal.
Op het voorstel van moeder wordt dit het logo van de site over de werkzaamheden van GMB.
Wij zullen dat overdenken!
Deze zwanen trof ik vlakbij de boerderij MOKKENBURG.
Ondertussen realiseerde ik me , dat het beter was als het toestel gestoken werd in de hoes.
Dus ik zocht in de zakken en ik vond hem nergens.
Daar was geen zak aan..
Ik kon alleen bedenken, dat ik de hoes verloren had.
Toch zonde, dus ik besloot rechtsomkeer te maken.
Vervolgens speurde ik terwijl de route andermaal maakte.
Waar ik keek, nergens herkende ik de hoes.
Op deze manier kwam ik eigenlijk bij het begin.
Aan het begin van mijn route wilde ik zien, wat ze deden bij het kantoot van GMB.
Ik had door inzomen meer gezien, maar het kon nog beter.
En net aan het eind van mijn route deden zij het kantoor dicht.
Dichter kon ik dus niet komen........misschien een volgende dag wel!!
Toen was ik thuis en wat lag er op de tafel bij het raam, waar ik deze foto's had gemaakt:
de hoes!!
Voor niks had ik de route dubbel gelopen!!
.jpg)
ERVAAR DE ZEKERHEID
HET VIGNET VAN HET GMB
Heren van de provincie Groningen bij de brug!
De zwanen in het weiland!
Een breder toegang op het parkeerterrein voor GMB
Dit wordt het parkeerterrein voor GMB
Het boek werd geschreven door
 |
| JAN DE HAAN in |
.jpg)
Historische achtergrond
BEREZINA
Toelichting bij de veldslag
Op 21 november 1812, aan de oostelijk gelegen oever van de Berezina, slaat de val dicht voor de resten van de Grande Armée:
Victor, Oudinot, Dąbrowski en Napoleon worden ingesloten door het leger van Wittgenstein in het noorden, Platov, Aleksej Jermolov, Miloradovitsj en Koetoezov in het oosten en het leger onder leiding van Tsjitsjagov via de westelijke oever van de stroom.
Tsjitsjagov had eerder Minsk veroverd met al de voorraden waarop Napoleon had gerekend om zijn leger weer te organiseren.
Daarbij had Tsjitsjagov ook met enige moeite het plaatsje Borisov, waar de enige brug over de Berezina was, stroomafwaarts bezet.
Na enige schermutselingen trokken de Russen af en verbrandden deze brug.
De ingesloten Napoleon bedacht een plan om uit de opgezette val te ontsnappen: het leger van Tsjitsjagov werd misleid door desinformatie en trok zuidwaarts langs de Berezina.
Daartoe bleef een divisie van vierduizend man onder bevel van generaal Partouneaux achter in Borisov.
Het zat Napoleon ook mee dat Wittgenstein zich niet onder het bevel van Tsjitsjagov wilde plaatsen en de bevelen van Koetoezov negeerde om de rivier over te steken en de Franse terugweg af te snijden.
Op 24 november werd gestart met de voorbereidingen tot het bouwen van een brug in het dorp Stoedzjonka, 17 km stroomafwaarts, onder bevel van generaal Aubry.
De dag daarop arriveerde generaal Jean-Baptiste Eblé met vierhonderd merendeels Nederlandse pontonniers.
In de ochtend van 26 november construeerden kapitein George Diederich Benthien en zijn Nederlandse pontonniers in het ijskoude water het eerste van de 23 brugjukken.
In deze uiterst moeilijke omstandigheden, waarbij sommigen door de sterke stroming werden meegesleurd of aan onderkoeling bezweken, kweten zij zich die voormiddag voorbeeldig van hun taak.
De brug met een lengte van honderd meter bij vier meter breed, in hoogte variërend van één tot drie meter, betekende in deze omstandigheden een uitzonderlijk werkstuk.
Het korps van maarschalk Oudinot stak als eerste de Berezina over en ontplooide zich op de linkeroever naar het zuiden om een te verwachten aanval van Tsjitsjagov af te weren.
Ondertussen werd vijftig meter stroomafwaarts een tweede iets stevigere brug geconstrueerd voor de overtocht van de artillerie en de bagagewagens.
De toegang tot de brug werd bewaakt door gendarmes waardoor alleen de strijdbaarste krachten voorrang kregen; achterblijvers, gewonden en een grote groep burgers bleven op de rechteroever.
De achtervolgende Russische legers onder bevel van Koetoezov sloegen op 28 november in een sneeuwstorm toe om de op de rechteroever achtergebleven troepen in te sluiten.
Ondertussen trokken de troepen van Tsjitsjagov, die zijn vergissing ondertussen had ingezien, op naar het reeds overgestoken Franse leger onder bevel van Oudinot.
Ze slaagden er echter niet in de Fransen terug te dringen.
In de daaropvolgende slag werd een deel ervan gered door 400 Nederlandse pontonniers, de 123e en 124e (Nederlandse) regimenten infanterie en het 14e regiment kurassiers.
De Nederlandse troepen dekten twee dagen lang de aftocht.
Twee derde van de soldaten werd gedood of gewond en het restant gaf zich op 28 november over.
De commandant van de Pontonniers, Kapitein George Diederich Benthien, sergeant-majoor Schroder en zes van zijn mannen hebben de bouw van de brug en de slag overleefd.
In de ochtend van 29 november gaf Jean-Baptiste Eblé bevel de brug te vernietigen.
De keizer en een schamel restant van zijn leger waren ontsnapt.
Schattingen over de verliezen aan beide zijden tijdens dit militair treffen lopen sterk uiteen.
Historici zijn het er nu over eens dat de Fransen in drie dagen tijd 25 000 man verloren, de Russen 15 000 man.
Twee dagen eerder vertrok Napoleon naar Parijs waar hij op 18 december arriveerde.
Zijn laatste bevel was aan Maret met de plicht Vilnius niet uit handen te geven.
De keizer vond dat nu zijn aanwezigheid in Parijs geboden was, in het belang van Frankrijk, het keizerrijk en het leger zelf.
In een communiqué in het Franse staatsblad "Le Moniteur" kondigde Napoleon zijn terugkomst aan met de woorden:
"De Keizer is op weg naar Parijs en heeft zich nooit beter gevoeld".
Deze boodschap had hij al op 3 december in Molodechno neergeschreven in het 29e bulletin van de veldtocht met de toevoeging dat deze pas op 16 december mocht kenbaar gemaakt worden.
Hij liet hier wel na de omvang van zijn nederlaag te vermelden.
Besluit
De oversteek en de slag bij de Berezina was gezien de penibele omstandigheden waarin de Grande Armée zich bevond, een relatief succes. De militaire historicus Von Clausewitz roemde Napoleon achteraf voor de kracht van zijn intellect en de militaire vaardigheden van zijn leger, die het zelfs onder al deze rampspoed niet totaal hadden begeven.
NOORDHORN
 |
21 maart 2013 Er staat ook niets verder op het programma. Niet bij de hoge brug en de kanaalverbreding! Zelfs de gekapte bomen langs het kanaal liggen er nog!    ....Dat kan wel iets worden! .....Dit jaar!!        Ik antwoord, dat het 3 jaar mee moet kunnen!   |
Bezetting in Friesland
Voor Friesland begint de tweede Wereldoorlog op vrijdag 10 mei 1940.
's Nachts vliegen Duitse vliegtuigen in westelijke richting over de Noordzee.
Daarna vallen Duitse troepen Friesland binnen.
Nog diezelfde dag veroveren Duitse troepen de verdedigingsstelling bij Wons.
's Avonds is het vaste land van Friesland in Duitse handen.
De Duitsers proberen zo snel mogelijk bij de Afsluitdijk te komen om de sluizen van Kornwerderzand te veroveren.
Zo willen ze voorkomen dat de Nederlanders delen van Friesland onder water laten lopen om de Duitse opmars te vertragen.
Twee dagen lang bestoken Duitse soldaten en Duitse luchtaanvallen de militairen in Kornerderzand.
Het lukt de Duitsers niet om de dijk te bereiken.
De capitulatie van het Nederlandse ;eger op 14 mei betekent het einde van de strijd bij Kornwerderzand.
De bezetting van Friesland begint.
Oorlogstijd in Friesland
De bezetting verandert het dagelijks leven in Friesland.
In hoog tempo voeren de Duitsers allerlei maatregelen in, zoals distributie van levensmiddelen en een avondklok.
Duizenden Friese mannen moeten dwangarbeid verrichten in Duitsland.
Veel mensen duiken onder.
Er is geen plaats meer voor vrijheid van meningsuiting.
Op verschillende plaatsen in Friesland ontstaan verzetsgroepen.
Als Hitler op 29 april 1943 het bevel geeft om alle Nederlandse militairen opnieuw krijgsgevangen te maken, breekt in het hele land de april- meistaking uit.
In Friesland wordt de staking bekend als de "Melkstaking"omdat de melk niet meer aan de fabrieken wordt geleverd, maar weggegeven of weggegooid.
De stakers worden door de Duitsers streng gestraft.
Het verzet in Friesland wordt daardoor sterker en gaat zich beter organiseren.
Eén van de meest geslaagde acties van het Friese verzet is de overval op het Huis van Bewaring in Leeuwarden in 1944.
Tientallen verzetsmensen worden bevrijd........
Bevrijding in Friesland
"De fles is leeg" luidt op 8 april 1945 de radioboodschap ui Engeland.
Dat betekent dat de bevrijding nabij is en de Binnenlandse Strijdkrachten kunnen beginnen met het tegenwerken van de Duitsers.
Op 12 april gaan de Friese sabotageacties van start.
Spoorwegen, bruggen en vaarwegen worden onbruikbaar gemaakt.
Op vrijdag 13 april 1945 bevrijden de Canadezen de eerste plaats:
Appelscha.
Gesteund door de Binnenlandsche Strijdkrachten rukken de Canadezen in hoog tempo op.
De laatste tegenstand is bij de afsluitdijk.
Na een hevige strijd geven de Duitsers zich op 18 april over.
De provincie is op de eilanden na bevrijd.
Op 11 juni verlaten de laatste Duitse troepen de eilanden.
Friesland is weer vrij.
22 maart 2013
Een parkeerterrein voor GMB
Daar zijn ze een week zoet mee.
"Dat kost wat!" zeg Lianne.
"Moet dat nu een week duren?" zegt moeder.
"Ze zijn aan het oefenen met een shovel!"
Op deze manier fantaseren de leken en de GMB-ers gaan rustig door.
Ondertussen gebeurt er niets meer.
Ondertussen toch maar opletten!!
Helaas geven ze van GMB geen links op mijn computer, bijvoorbeeld op facebook!!
De ondergrond is zwart, maar waarvoor?......wat komt hier nog op?
Af en toe wordt reen vrachtwagen leeggeschud!
Je moeder heeft het over planten alvast van bomen!!
Hier staat bij de kantooruimte van GMB:
VRIJ WERK
Toch even om de hoek kijken!
Deze wagen dichterbij bekijken!
Barst van de reclame
De route maar verder volgen, ik zie de bocht in de verte aan de overkant iets verdachts.
Ik moet op de fiets maar in het weekend maar eens bekijken!
Zijn die verliefd of niet!
Thuisgekomen , ligt alles weer stil!
Bezichtiging van het pand
KLOOSTERSTRAAT 22
Sneek
 |
| De buurman Zijlstra |
 |
| Steenhouwerij Zijlstra |
 |
| Tity de Haan voor het huis |
 |
| Waterpoort |
Woensdag 20 februari 2013 op weg naar Beverwijk, bezochten we Sneek, Kloosterstraat 22.
Reeds meerdere keren waren we daar, maar steeds was er niemand thuis.
Wel zagen we dat het huis werd gerenoveerd.
Deze keer hadden we mazzel.
Er was een vrouw thuis.
Martha bleef enige tijd nog in de auto zitten.
Een (koperen- vroeger) deurebel ontbrak.
Wel was de deur voorzien van een klopper.
Na enige tijd werd de deur geopend.
Ik vertelde dat mijn vrouw daar als jong kind samen met haar vader en moeder was komen wonen.
Haar vader had de woning gekocht.
Dat daar haar 10 broers en zusters waren geboren.
Dat ze graag eens het huis van binnen wilde bekijken.
De vrouw bleek in Amsterdam te wonen, maar voor haar rust dit huis te hebben gekocht.
Ze had in Sneek en omgeving ook veel vrienden.
Hartelijk werden we welkom geheten.
De voorgevel van het huis was als vroeger.
Boven de voorramen was een (in kleur) glas- in- loodraam.
Dat wil de vrouw ook zo laten.
Ook de gang was niet veranderd.
Wel was er een toiletruimte in aangebracht.
Vroeger in de tijd van de Haantjes was er in de tuin achter een ton aangebracht.
Wat voor die tijd heel normaal was.
De kamer heeft brede vensterbanken, waar je goed op kon zitten.
Wat de achterkant betreft.
Er zijn grote ramen.
De bedoeling is daar openslaande deuren in te maken, zodat ze makkelijk in de tuin kan komen.
De deur van de gang naar de kamer was (modern) afgezet met een plaat.
Die heeft ze er afgehaald, om het weer in oude staat terug te brengen.
Baast de kamerdeur was vroeger nog een deur met raampjes.
Die is daar weggehaald, de muur afgevlakt.
Even verder naar achteren is een opening gemaakt, waar van de vroegere slaapkamer nu een keuken is.
Via de keuken kom je in de tuin.
De deur die is weggenomen zit nu achter de plaat tegenover de kamerdeur.
Ze wilde hem niet afdanken.
"Hij hoort bij het huis, zei ze.
Haar betrokkenheid vij het huis is groot.
De balken aan het plafond zijn nog aanwezig.
Toen Martha van de brand vertelde, zei ze, dat dat klopte, want ze had nog zwartsel op de balken aangetroffen.
De vloer is nu een wit houten vloer.
Boven zijn we niet geweestZe gaat nog even door met renovatie.
We zijn daar ongeveer 1 uur geweest.
Fijne gesprekken.
Na ongeveer 65 jaar is Martha voor het eerst weer in dat huis geweest,
De naam van het huidige bewoonster is:
Diana Kamies
tel. 06-46157118.
adress:
dianakamies@gmail.com
Haar vraag is:
Zijn er van vroeger nog foto's van het interieur?
Door haar betrokkenheid wil ze veel van het huis weten.
Zijn die er, speel haar dat dan toe.
Het was een hele fijne ervarimng voor Martha, maar ook voor mij.
Jan en Martha Kremer
 |
| Het echtpaar DE HAAN |
 |
| Het wapen van SNEEK |
 |
| Moeder de Haan en het 10de spruit Jan Thijs de Haan voor het huis Kloosterstraat! |
 |
| Vader Jan de Haan Schrijver en journalist |
 |
| SNEEK WATERPOORT |
Beste Jan Thijs de Haan,
Het was mij een genoegen uw zuster Martha en haar man Jan te ontmoeten.
Super leuk toen ze onverwachts bij mij voor de deur stonden en mij ook een stuk historie over de Kloosterstraat 22 konden vertellen.
De technische school is er niet meer, maar ik heb in de bijlage voor jullie een aantal links gedaan waar oude foto's van de kloosterstraat en o.a. deze ambachtsschool op staan.
De situatie zag er toen anders uit en staat niet direct nr 22 op maar wel de Kloosterstraat zoals jullie hem misschien nog gekend hebben van verhalen van jullie ouders of grootouders?
Ik zoek ook naar foto's van 22 maar kan deze helaas niet vinden op internet.
Ook kan ik niets op internet of in de oude kranten vinden over de brand.
Maar Martha heeft wel degelijk gelijk want bij het verbouwen en wegbreken ben ik diverse balken en deuren tegen gekomen die verbrand waren. Dat jullie een brand hebben meegemaakt als kind is natuurlijk heel triest en gelukkig is iedereen er goed en op tijd uitgekomen. Maar het was zo mooi hoe Martha de situatie destijds wist te omschrijven en ik ook weer een stukje van de 22 geschiedenis heb geleerd.
Graag zou ik contact houden als u nog iets vindt van de Kloosterstraat uit de 'oude doos'. Natuurlijk zal ik ook u informeren als ik weer nieuwe dingen tegen kom.
De Kloosterstraat 22 is nu mijn thuis en was meteen vanaf dag 1 liefde of het eerste gezicht.
Wilt u vooral de hartelijke groeten doen aan Martha en Jan?
Met vriendelijke groet,
Diana Kamies
De Kloosterstraat
De lts tegenover het huis van Jan de Haan en Grietje de Haan- Dragstra
 |
| De lts Kloosterstraat Sneek |
Kloosterstraat Sneek
.jpg) |
| Kloosterstraat |
 |
| Idem met ander voorschrift. |
Kloosterstraat
Deze naam herinnert aan het Johannieterklooster.
De Johannieter orde was een geestelijke ridderorde, die rond 1050 in Jeruzalem ontstond en tot doel had zieke pelgrims te verplegen.
Het werkterrein van de Johannieters breidde zich snel uit.
Ook bij Sneek heeft een klooster van deze orde gestaan, op de plaats van de algemene begraafplaats.
De commandeur van dit klooster had de opdracht zich over zieken, gebrekkigen en hongerigen te ontfermen.
Om deze reden droeg het klooster in de volksmond de bijnaam Hospitaal.
De razende reporter uit Noordhorn!
 |
| De kerk en de molen van Noordhorn |
De hele week zijn ze bezig met de parkeergelegenheid
Het lijkt vlak, maar wat is de oppervlak eigenlijk..geen asfalt!
Is deze bekendmaking van GMB?
Vandaag....vrijdag moet het wel klaar zijn.
Ze omrasteren het met gaas bevestigd aan paaltjes, zodat er maar één ingang is!
Bij nummer Langestraat11 zijn ze aan het verhuizen.....
Het pand moeten ze verlaten voor 1 april........geen grap!
Nog een ingenieursbureau!
Achter de twee panden 9 en 11 worden de populieren nog opgeruimd!.
Een tractor met een laadwagen!
Alles wordt in een bestelwagen gebracht!
.jpg)
.jpg)
De Gast
Noordhorn
(Collectie: Jan Tempel Kzn)
Daar waar "het"gebeurt......
En met "het"wordt het verleggen van de N355 bedoeld.
Hup, stukkie opzij, brug erbij, ontvlechting nabij, iedereen blij.....
Vergeet het maar!
Midden 2006 schreef mijn voorgangster op deze pagina:
"Geruime tijd, zeker dertig jaar, is er sprake van verandering ten aanzien van dit deel van Noordhorn".
Inmiddels zijn we op weg naar het midden van 20013, is de besluitvorming afgerond, zijn de werkzaamheden begonnen.
Het aanvaarde plan voorziet in het uit elkaar halen van het doorgaande en het lokale verkeer.
Daarvoor wordt een driewegrotonde aangelegd op het voormalige weiland van de familie Van der Veen.
Het doorgaande verkeer wordt via een tunnel onder de Langestraat- Zuid naar de oostkant geleid.
Het komt voorbij de vroegere Chr. ULO bovengronds en gaat dan buigend achter Holtmans hoeve naar de nieuw te bouwen hoge brug.
Geen weg "met een grote boog om Noordhorn heen, door het open landschap met bezwaren van geschonden natuur, bedorven uitzicht, geluidsoverlast en/of bedrijhfsschade".
Schaduwzijde van de gekozen oplossing is o.a. het slopen van twee karakteristieke woningen aan de Langestraat- Zuid.
De onttakeling is inmiddels zichtbaar.
Niet alleen het karakteristieke van Noordhornsw zuuidkant lijdt daarmee schade, ook wordt "de eenheid " doorbroken.
Niét iedereen blij dus.....
Terwijl de een tevreden kijkt naar de huidigwe ontwikkeling, knarst de ander zijn tanden.
Oplossing van planologische problemen voor het hoofddorp Zuidhorn, die Noordhorn pijn doet en verdeeld achterlaat.
Al slijt de pijn en zal de verdeeldheid op termijn "helen"......
Aan de vooravond van ingrijpende gebeurtenissen die zeker anderhalf voor overlast zorgen, kijken we terug naar de doorgaande weg van toén!
Een oude ansichtkaart laat zien wat er met "éénheid van stijl" wordt bedoeld.
De kanaalwegen hebben nog open verbindingen met de straatweg.
De straatweg is nauwelijks verhoogd, geen fietspad te zien, geen parallelweg...
En klinkers als plaveisel!
Toen kon je een foto maken zonder dat er een auto in beeld verscheen of langs de kant geparkeerd stond....
Voorziet het huidige plan in herstel van deze verbinding met Zuidhorn?
Met iets hogere helling naar de latere, hoger heffende lokale-verkeersbrug?
De directe verbinding tussen Noord- en Zuidhorn blijft, de dreiging uit de jaren zeventig (ómrijden) is verdwenen.
Vooroorlogs verleden belichaamt nabije toekomst:
Noordhorn.....Toén!
(JB)
De hoofdaannemer GMB
Onderaannemer Oosterhof Holman
Het landschapsarchitectenbureau Bosch Slabbers
Planning en Fasering
Maart 2013: rooien bomen
April/mei 2013: slopen woningen
April t/m september 2013: omleggen kabels en leidingen
Mei/juni 20 13: aanbrengen zandbaan
Mei t/m september 2013: werkzaamheden rotonde
Juli 2013 t/m juli 2014: bouwtijd tunnel en brug
Mei t/m juli 2014: aanbrengen rijbaan definitief
 |
| De razende reporter JAN THIJS DE HAAN |
De nieuwsgierigheid dwingt me de route verleggen naar de andere kant van het kanaal.
Wat zie ik daar?
Op vrijdag brachten we tuinafval naar Tellas (tuinafval) en reden we langs het kanaal.
Daar waren dus ook bomen gekapt!
De verruiming van het kanaal zal daar ook plaats hebben!
Dus ging ik op het fototoestel op zak liep ik naar deze kant van het kanaal.
Het tochtje langs het kanaal was eerst nog met weinig problem.
De wind had ik in de rug en ik verbeeldde me dat het niet kouder dan gisteren.
Als ik even stopte merk ik wel, dat de wind niet niet zoetsappig was.
Dat betekende wel, dat de terugkeer was niet zonder problemen.
Ondanks de zonneschijn zag je maar weinig mensen in het buiten, maar ik had het me voorgenomen, dus het moest dus zo!
Ook de spoorweg zette ik nog maar op de foto!
Aan deze kant zag je geen bomen langs de rechterkant van de weg.
Daar was niets te kappen.
Zo lang de weg was.
Er was geen boom aan de rechterkant te zien!
...Dus doorlopen naar het Tolhek!
Nog vlak zonder bomen aan de rechterkant!
Daar nadert het Tolhek... nee...... ik benader het zelf!
Achter het Tolhek zie je wel bomen aan de rechterkant.
Je zag ze liggen... ze waren geveld!
De meeste lagen aan de linkerkant!
Af en toe ook aan de rechterkant!
Hier is het ook een kale boel geworden!
Dan zie je tot hoever het rooien heeft gelopen!
Hier moet ik weer terug ....tegen de wind!.......maak je borst maar nat!!
Dit ferhaal spilet yn de Spaanske tiid yn it iere foarjier fan 1586.
Willem Loadewyk wie nei Hollân om Leicester yn te heljen, doe't datselde stuit in strange winter ybfoel.
De Tassis, de Spaaanske kommandant yn Stienwyk, hie doe frij baan om Fryslân binnen te kringen.
Spannende mominten yn Limsterlân, by Drylts, yn Wisum, te Easterlittens en Boksum, en net te ferjitten de bare tocht fan "Us Heit"oer de Sudersee, wurde hjiryn beskreaun.
Pedro, de Fryske jonge, dêr 't de Spaanske soldaat âlde Pablo as heit oer stiet, makket de fkildtocht mei en fynt wilens syn eigen heit en famylje werom.
Wilhelm Ludwig von Nassau-Dillenburg werd geboren op 3 mei 1560 in Dillenburg met Johann VI. von Nassau-Dillenburg (1535-1606) en Elisabeth von Leuchtenberg (1537-1579) en overleden op 13 juli 1620 in Leeuwarden van niet gespecificeerde oorzaken. Hij trouwde Anna van Nassau (1563-1588) 01 november 1587.
Opmerkelijke voorouders onder Karel de Grote (747 tot 814) , Rurik (c832-879) , Alfred de Grote (849 tot 899) , Hendrik II van Engeland (1133-1189) , Willem I van Engeland (1027-1087) , Hugh Capet (C940-996) .Voorouders komen uit Duitsland , Frankrijk , Byzantium , Rusland , Wit-Rusland , het Verenigd Koninkrijk , Polen , Hongarije , Italië , Spanje ,Oostenrijk , Zwitserland , Litouwen , Bohemen , de Tsjechische Republiek .
Wilhelm Ludwig,
Us Heit ,
graaf van Nassau-Dillenburg,
Stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe.
Us Heit ,
graaf van Nassau-Dillenburg,
Stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe.
De slag bij Boksum
(Fries: Slach by Boksum), 17 januari 1586,
Het was een veldslagtijdens de Tachtiger Oorlog tussen een Spaanse leger en een Staats leger bij het Friese plaatsje Boksum.
Voorafgaand
In de periode 1580- 1594 van de Tachtigjarige oorlog had
Friesland regelmatig te maken met Spaanse invallen vanuit
Groningen, waar de Spanjaarden een solide uitvalsbasis
hadden voor verschillende plundertochten.
De Friese bevolking leed onder plundering, brandstichting,
moord en gijzeling.
Aan het eind van 1585 was de stadhouder van Friesland Willem Lodewijk samen
met enkele andere belangrijke personen uit andere opstandige provincies binnen
te halen rook de Spaanse opperbevelhebber Francisco Verdugo in Groningen
zijn kans schoon om Friesland onder controle te krijgen.
Een groot Spaans leger kwam samen bij Nienoord.
De inval
Tussen 13 en 17 januari 1586 vond de grootste inval plaats toen 3000 Spaanse
soldaten en 700 ruiters via Joure en Heeg tot aan Workum en Koudum
Friesland binnentrokken.
Dankzij een strenge vorst waren de paden goed begaanbaar voor de Spaanse
kanonnen en ook de Friese meren vormden geen natuurlijke barrière meer.
Nadat de omgeving grondig geplunderd te hebben trok het leger naar Het Bildt
en Dongeradeel.
Toen de dooi echter inviel besloot de Spaanse bevelhebber van het invasieleger
Johan Baptiste van Taxis om terug te trekken, omdat het leger wel eens geïsoleerd
zou kunnen worden.
De slag
Willem Lodewijk probeerde terug te komen, maar kon bij Stavoren niet doorreizen
naar Leeuwarden, doordat de invaller tussen de beide steden inzat.
De plundertocht de Friezen desondanks de tijd gegeven een leger te formeren om
tegen de Spaanse imnvallers ten strijde te trekken.
Een beroepslegertje onder leiding van de Deen Steen Maltesen, die sinds
1580 in dienst stond van Staten van Friesland werd aangevuld met vrijwilligers.
Op de 16e werd een kamp opgeslagen bij Oosterlittens maar de volgende dag
vertrok het leger om zich bij Boksum in te gaan graven.
Toen de Spanjaarden op 17 januari op het Friese legertje stuitte was dit nog bezig
zich in te vragen.
Nadat de Friezen omsingeld waren, werden zij door de Spanjaarden afgeslacht.
De spaansgezinde officier Oswald van den Bergh veroverde tijdens de slag een
Staats vaandel, maar werd daarop bij misverstand door een bondgenoot doorstoken,
die hem aanzag voor een Staats vaandrig.
Naar overlevering vielen er duizend doden, al is het meer waarschijnlijk, dat er aan
Friese kant zo''n 500 slachtoffers vielen.
Nasleep
Na de overwinning van de spanjaarden op de Friezen moesten de overwinnaars
snel terug naar het voor hun veiligere Groningen.
Hierbij werden de buit en veel wapens achtergelaten, omdat door de dooi de
goederen niet op sleden vervoerd konden worden.
Met niets anders dan 300 gevangenen keerden de Spanjaarden terug naar Groningen.
De Friese bevolking leed onder plundering, brandstichting,
moord en gijzeling.
Aan het eind van 1585 was de stadhouder van Friesland Willem Lodewijk samen
met enkele andere belangrijke personen uit andere opstandige provincies binnen
te halen rook de Spaanse opperbevelhebber Francisco Verdugo in Groningen
zijn kans schoon om Friesland onder controle te krijgen.
Een groot Spaans leger kwam samen bij Nienoord.
De inval
Tussen 13 en 17 januari 1586 vond de grootste inval plaats toen 3000 Spaanse
soldaten en 700 ruiters via Joure en Heeg tot aan Workum en Koudum
Friesland binnentrokken.
Dankzij een strenge vorst waren de paden goed begaanbaar voor de Spaanse
kanonnen en ook de Friese meren vormden geen natuurlijke barrière meer.
Nadat de omgeving grondig geplunderd te hebben trok het leger naar Het Bildt
en Dongeradeel.
Toen de dooi echter inviel besloot de Spaanse bevelhebber van het invasieleger
Johan Baptiste van Taxis om terug te trekken, omdat het leger wel eens geïsoleerd
zou kunnen worden.
De slag
Willem Lodewijk probeerde terug te komen, maar kon bij Stavoren niet doorreizen
naar Leeuwarden, doordat de invaller tussen de beide steden inzat.
De plundertocht de Friezen desondanks de tijd gegeven een leger te formeren om
tegen de Spaanse imnvallers ten strijde te trekken.
Een beroepslegertje onder leiding van de Deen Steen Maltesen, die sinds
1580 in dienst stond van Staten van Friesland werd aangevuld met vrijwilligers.
Op de 16e werd een kamp opgeslagen bij Oosterlittens maar de volgende dag
vertrok het leger om zich bij Boksum in te gaan graven.
Toen de Spanjaarden op 17 januari op het Friese legertje stuitte was dit nog bezig
zich in te vragen.
Nadat de Friezen omsingeld waren, werden zij door de Spanjaarden afgeslacht.
De spaansgezinde officier Oswald van den Bergh veroverde tijdens de slag een
Staats vaandel, maar werd daarop bij misverstand door een bondgenoot doorstoken,
die hem aanzag voor een Staats vaandrig.
Naar overlevering vielen er duizend doden, al is het meer waarschijnlijk, dat er aan
Friese kant zo''n 500 slachtoffers vielen.
Nasleep
Na de overwinning van de spanjaarden op de Friezen moesten de overwinnaars
snel terug naar het voor hun veiligere Groningen.
Hierbij werden de buit en veel wapens achtergelaten, omdat door de dooi de
goederen niet op sleden vervoerd konden worden.
Met niets anders dan 300 gevangenen keerden de Spanjaarden terug naar Groningen.
 |
| Willem Lodewijk van Nassau |
 |
| JENS JANS DE HAAN |
 |
| NOORDHORN |
27 maart 2013
Hoi Jan Thijs,
Wat heb jij weer veel interessante informatie gestuurd,voor al over de
boeken die vader geschreven heeft.
Sorry,dat ik niet eerder gereageerd heb,maar wij hebben de griep gehad.
Aangestoken door Marcel,Sanne en dochter Sam.
Wij hebben geholpen,toen iedereen zo beroerd was en er ook nog de kleine baby
verzorgd moest worden en zo zijn wij ook aangestoken.
Maar het ergste is weer voorbij.
Wij hopen,dat jullie het niet krijgen.
Maar Jan,jij hebt natuurlijk zoveel conditie met al jouw informatie
over jullie omgeving en het vele buiten zijn.
Wij wensen jullie alvast goede Paasdagen toe.
Terwijl ik dit berichtje typ, luister ik naar de Mattheus Passion....prachtig.
Liefs en groeten uit Lelystad ,
Janny en Herman.
Afscheid van de bomen langs Van Starkenborhkanaal
.jpg)
Zuidhorn
Een groot aantal bomen aan zowel de zuidzijde als de noordzijde langs het Van Starkenborghkanaal tussen Noord- en Zuidhorn zijn gekapt afgelopen week.
Een gemis voor velen, die er met veel plezier naar keken.
Zo ook voor Eke Poel. die de Streekkrant dit prachtige plaatsje toestuurde, gemaakt in november 2010.
"Heb altijd van deze bomen genoten, in alle jaargetijden.
Helaas hebben ze moeten wijken".
.jpg){kind=small}
Op 26 maart 2013 is het weer nog stabiel.
Elke dag 3 of 4 graden en een strakke wind, die steeds hetzelfde is.
Dat duurt nog wel zo'n week en nog langer.
De wind maakt het erg koud.
De meeste mensen komen niet op de fiets, maar gaan nu met de auto.
Moeder liet op maandag haar bloed keuren en dus vergezelde ze mij.
We gingen maar met de auto.
's Middags heb ik wel gelopen. maar waarschijnlijk is er niet veel te zien op mijn route!
Het resultaat is behoorlijk mager!
Eerst liep ik aan bij GMB.
De oprit liep ik op, want het parkeerterrein was al in gebruik, dus even bekijken.
Er kwam een man naar buiten.
Hij moest mij kennelijk hebben.
Hij wilde weten, wat ik kwam doen.
Ik bromde iets over foto's maken van het parkeerterrein.
Toen wilde hij weten, of ik dichtbij woonde.
Dat was het geval.
Over mijn pensioen bromde ik iets.
Toen veranderde hij iets aan zijn houding naar mijn mening.
Ik zei hem, dat ze meer dan een week hadden gewerkt aan het parkeerterrein.
Daarop zei hij, dat dit parkeerterrein wel 3 jaar moest blijven totdat zij klaar zouden zijn.
Dan zouden ze het parkeerterrein wel opruimen.
Verder legde hij uit, dat ze de plaatsen, waar werd gewerkt, zouden omrasteren.
Hij beloofde, dat als ik iets niet kon fotograferen, een rondleiding kon worden gegeven, als dat nodig was!
Moeder zei:
"Ze hebben natuurlijk jou al zien lopen met het fototoestel!
Ik scharrel wel wat rond tussen de activiteiten de bruggen.
Het parkeerterrein!
Deze huizen worden gesloopt....een laatste blik!
Eerst reed een vrachtauto dwars door mijn beeld!!
In het weiland zag ik toch de zwanen!
Even later keek ik nog eens.
Er waren meer zwanen ook in de lucht.
Nog later keek nog één keer.....Weg!!
Is het te koud voor een nest??
28 maart 2013
.jpg) |
| Op 15 juni a.s. zijn we op het eiland Ameland vanwege onze 40-jarige huwelijksfeest! |
.jpg)
 |
| Werk van Anne C. Dorst |
 |
| ANNE CORNELIS DORST |
.jpg)
.jpg) |
| Deze circulaire vond ik in de bibliotheek van Zuidhorn. Ze gaan het hele land door!! |
Werkzaamheden aan Van Starkenborghkanaal begonnen.
.jpg)
De komende tijd wordt het Van Starkenborhkanaal breder gemaakt en uitgediept
De bruggen worden verhoogd en er komen nieuwe bruggen
bij.
De wegen die op de bruggen moeten aansluiten worden zo nodig verlegd.
De aanpak van het kanaal is nodig om het geschilt te maken voor grotere schepen en svhepen met meerdere lagen containers.
Vaarweg Lemmer- Delfzijl
Het Van Starkenborghkanaal maakt deel uit van de vaarweg Lemmer- Delfzijl.
Deze vaarweg is een belangrijke vaarroute voor het scheepvaartverkeer in Noord- Nederland.
Zo'n 15000 vracht schepen vervoeren jaarlijks goederen en stoffen via het Van Starkenborghkanaal en het Eemskanaal, onder andere naar Delfzijl, de Eemshaven en Duitsland.
Dat is belangrijk voor de noordelijke economie.
De laatste jaren nemen de schepen in omvang toe, vandaar dat het kanaal wordt aangepakt.
Bij dit project werken het Rijk en de provincies Fryslân en Groningen nauw samen.
Zuidhorn
Bij Zuidhorn legt de provincie een nieuwe, vaste hoge brug aan over het Van Starkeborghkanaal.
Bij de opritten aan beide kanten van de brug maakt men gebruik van de grond die vrijkomt bij het uitdiepen en verbreden van het kanaal.
De provinciale weg N355 wordt omgelegd, zodat deze aansluit op de brug.
Onder de Langestraat in Noordhorn komt een tunnel die aansluit op de nieuwe rotonde bij bedrijventerrein Mokkenburg.
Tegelijkertijd wordt de bocht in het kanaal bij de spoorbrug van Zuidhorn verruimd.
Dat gebeurt al in april.
Met de verruiming van deze bocht verdwijnt een knelpunt in de vaarweg.
.jpg)
Planning
De brug en de nieuwe aansluiting van de weg moeten in juli 2014 klaar zijn.
Daarna wil de provincie beginnen met de vervanging van de brug tussen Noordhorn en Zuidhorn.
Vervolgens zijn de bruggen bij Aduaed en Dorkwerd aan de beurt.
Naar verwachting beginnen de werkzaamheden bij Dorkwerd dit najaar.
.jpg) |
| NOORDHORN |
Hoi Jan Thijs,
Jij vroeg over het zingen vroeger thuis, dat deden wij met elkaar iedere Zondagavond na het eten.
Wij zaten dan met ons allen in de voorkamer en zongen dan Psalmen en Gezangen.
Meestal met eerste en tweede stem, dat klonk heel mooi.
Ook iedere avond bij het afwassen werd er gezongen.
Wij zaten ook op de Huizinga's Zangklassen,daar gingen wij iedere week heen om te oefenen en ook traden wij soms op en volgens mij werden er ook opnames gemaakt en dat duurde
heel lang.
Later gingen Zus in ik naar de Zingende Zwervers ( misschien "Singing Messengers?), dat was bij meneer Everts thuis.
Jacob Everts was muziek leraar en beiaardier van de Martini toren.
Wij gingen daar iedere Zaterdag avond heen om weer nieuwe liedjes in te studeren.
Het was een leuke groep met heel verschillende jonge mensen , wij hadden het gezellig
met elkaar.
Ook Jan Everts, hij was ongeveer 15 jaar, speelde piano en begeleide ons muzikaal.
Ik was ook 15 jaar en Jan had een oogje op mij en als wij dan aan het zingen waren
dan zat hij stiekem naar mij te kijken, maar soms lette hij niet goed op en ging er iets
verkeerd.
Toen zijn vader door had waar Jan mee bezig was,ging hij tijdens het dirigeren voor
zijn zoon staan, zodat die niet naar mij kon kijken.
Maar Jan gaf zich niet gewonnen en rekte zich helemaal uit om mij toch te kunnen zien.
Dat was grappig en spannend.
Ook traden wij op in de Harmonie, daar brachten wij dan een avondvullend programma,
met zingen en kleine toneel stukjes.
Ook heb ik nog met Tity ( zij was ook bij de club gekomen) een toneelstukje van Snip en Snap gedaan,
Of het leuk was, weet ik niet meer, maar wij hebben veel gelachen.
De grote zaal zat helemaal vol met jonge mensen.
Bij meneer Everts leerden wij dan b.v de Holy City (Jeruzalem) en het Slavenkoor zingen.
Dat moesten wij thuis altijd zingen, als er iets bijzonders was,
Vader en moeder waren dan ontroerd.
Dus dank zij meneer Everts leerden wij verschillende muziekstijlen kennen.
Nu Jan,dat was weer wat informatie.
Goede Paasdagen en groeten van Janny en Herman.
Meestal met eerste en tweede stem, dat klonk heel mooi.
Ook iedere avond bij het afwassen werd er gezongen.
Wij zaten ook op de Huizinga's Zangklassen,daar gingen wij iedere week heen om te oefenen en ook traden wij soms op en volgens mij werden er ook opnames gemaakt en dat duurde
heel lang.
Later gingen Zus in ik naar de Zingende Zwervers ( misschien "Singing Messengers?), dat was bij meneer Everts thuis.
Jacob Everts was muziek leraar en beiaardier van de Martini toren.
Wij gingen daar iedere Zaterdag avond heen om weer nieuwe liedjes in te studeren.
Het was een leuke groep met heel verschillende jonge mensen , wij hadden het gezellig
met elkaar.
Ook Jan Everts, hij was ongeveer 15 jaar, speelde piano en begeleide ons muzikaal.
Ik was ook 15 jaar en Jan had een oogje op mij en als wij dan aan het zingen waren
dan zat hij stiekem naar mij te kijken, maar soms lette hij niet goed op en ging er iets
verkeerd.
Toen zijn vader door had waar Jan mee bezig was,ging hij tijdens het dirigeren voor
zijn zoon staan, zodat die niet naar mij kon kijken.
Maar Jan gaf zich niet gewonnen en rekte zich helemaal uit om mij toch te kunnen zien.
Dat was grappig en spannend.
Ook traden wij op in de Harmonie, daar brachten wij dan een avondvullend programma,
met zingen en kleine toneel stukjes.
Ook heb ik nog met Tity ( zij was ook bij de club gekomen) een toneelstukje van Snip en Snap gedaan,
Of het leuk was, weet ik niet meer, maar wij hebben veel gelachen.
De grote zaal zat helemaal vol met jonge mensen.
Bij meneer Everts leerden wij dan b.v de Holy City (Jeruzalem) en het Slavenkoor zingen.
Dat moesten wij thuis altijd zingen, als er iets bijzonders was,
Vader en moeder waren dan ontroerd.
Dus dank zij meneer Everts leerden wij verschillende muziekstijlen kennen.
Nu Jan,dat was weer wat informatie.
Goede Paasdagen en groeten van Janny en Herman.
Als ik voorbij de boerderij Mokkenburg is het weiland.
Ik zie de zwanen niet en ik denk, dat ze weggevlogen zijn!
Zodra ik mij heb omgedraaid, zie ik ze weer, blijkbaar hebben ze met mij verstoppertje gespeeld!gedraaid!
Bij Datema verneem ik drukte!
Ze zijn iets aan het veranderen!
Ze leggen betonplaten naast de andere platen!.
Er komt dus een tweede rij bij!
Deze apparaten hebben ze gebruikt!
Aan de kanaalkant baggeren ze de sloot uit.
Wie was het eerst?
Achter Heemstra wordt hou gesprokkeld!!
Nummer 11 Langestraat is niet meer bewoond!!
Een laatste blik!!
De achterkant!!
De voorkant!!
Mijn zwanenechtpaar in het weiland
In de verte is een reiger bij de sloot!
Als ik hem voorzichtig benader, krijg ik een kans om hem te kieken!
 |
Toch een mooi beest! De parkeerruimte van het GMB |
Ondanks de wind en de kou zijn ze in het weiland gebleven!
Daar waren eerst mooie bomen!
Nu een vlakte!
Ook een laatste blik op nummers 9 en 11 Langestraat
31 maart 2013
Langs het kanaal wordt gebaggerd en sprokkelhout wordt opgeruimd!
Gebaggerd!
Het hout wordt gesprokkeld!
Hier zijn we bij Datema
De zwanen zijn nog steeds in het weiland bij boerderij Mokkenburg!
De houtzagers zijn nog steeds aan het werk achter Heemstra op Langestraat 9!
De zwanen zijn er nog!
De baggeraar
Heette mijn moeder Grietje Dragstra of was het Dragtstra.
Ik weet het niet meer, als ze Dragtstra heette, dan is deze man familie
Daar breek ik mijn hoofd over!
 |
| Ook deze afkorting zit nog niet in mijn kop! |
Een boot komt mij tegen!
Tegelijkertijd wordt ik ingehaald door een muts!
Aan de stem weet ik, dat het mijn buurman WIERINGA is, die met enorme dribbelbeentjes probeert snelheid te maken, maar zelfs een looppas lukt hem eigenlijk niet
Ondertussen maakt hij geen enkele foto.
Dus was hij snel weer bij de kachel en zijn Duitse schlagers!!
Heemstra wordt belegerd met auto's.
Hier moet ik meer van weten
De populieren zijn nagenoeg opgeruimd!
 |
| Het Haantje kwam ik niet tegen al hardlopend! Je kan alles niet tegelijk hebben! Onderweg zag ik een hardloper die in mijn richting kwam. Dus ik maakte mijn fototoestel klaar om te klikken. Het was geen speurend Haantje. Dus ik deed maar net of ik een schip fotografeerde in het kanaal! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten